با اینکه اسم کتاب نشون می داد که متیو و روف هر دو می میرن ولی ته دلم امید داشتم قاصد مرگ اشتباه کرده باشه و زنده بمونن و سال های سال دوستای خوبی برای هم باشن، با مرگشون واقعا ناراحت شدم...
        

                کتابی که دوست نداشتم زمین بذارم... تصویر سازی ها انقدر جذاب و واقعی بود که بیشتر وقت ها خودم رو در کنار امیر و حسن می دیدم، باهاشون اشک ریختم و خندیدم، از خوشحالی شون خوشحال شدم و با غمشون،ناراحت... بعد از پایان کتاب ، فیلمش رو هم دیدم ، که البته به پای کتابش نمیرسید ولی دیدنش خالی از لطف نیست
        

                از این کتاب و تعاریفی که شده بود ،انتظار بیشتری داشتم!!! شاید وقتی فرنگیس وارد داستان شد ، کمی بر جذابیت داستان افزود ولی کیفیت داستان باز هم تا انتها سیر نزولی داشت متاسفانه...
        

                از اونجایی که خودم آبادانی هستم، جزئیات بیان شده در کتاب بسیار به دلم نشست... قلم روان خانم پیرزاد و جذابیت داستان باعث میشه دلتون نخواد کتاب رو زمین بذارید،به عنوان یک زن خیلی جاها با کلاریس همزاد پنداری کرده و درکش کردم... پایان داستان هم بسیار دلچسب بود
        

                خیلی خیلی این کتاب رو دوست دارم،  جمله های ماندگار و تاثیر گذاری داره که توی دفترچه یادداشت کردم و گاهی وقتا مرورشون می کنم و لذت میبرم🥰