هملت ترجمه اسماعیل فصیح . تا صفحه ۵۵خواندم. بسیار از خواندن کتاب لذت بردم. دلیلش را نمیدانم ولی انگار کشش داستان و شخصیت ها حسابی من را کشاند لای صفحات جادویی کتاب...  همان چیزی بود که تو نوجوانی دنبالش می گشتم... نصیحت انگار  قدمتی اندازه تاریخ داره... پولونیوس لائرتیس... هملت حرف های همشون رو واقعا دوست دارم و کتاب برام پر از صحنه های زنده  است. 
        

                کتاب های مصور نسل جدیدی از نوشتن محسوب میشن که طرفدارهای خودش رو داره... به شخصه کتاب مصور رو خیلی دوست دارم. 
خود کتاب خوندن لذت رفتن به دنیای دیگه رو ذره ذره بهت میچشونه. حالا اگر این کتاب مثل کتاب‌های کودکی مون تصویر هم داشته باشه، همون احساسی که در گذشته موقع خوندن کتاب بهمون دست میداد، دوباره میاد سراغمون. حسی که گفتنش و نوشتنش سخته... 

وقتی بچه بودم دلم میخواست کارتون باشم😅 برم تو فضای کارتون و زندگی کنم. حالا این آرزو و اون حس با خوندن کتاب مصور دوباره در من زنده شده... فکر میکنم با عمق بیشتری کتاب از چیزی نمی‌ترسیدم در وجود من حک شده باشه...
 امیدوارم بتونم یه روز یه کتاب مصور بنویسم. همون طور که تو بچگی با چسبوندن برچسب تو دفترم، برای برچسب ها  داستان می‌ساختم☺️☺️

ممنون از آقای آذر باد بابت پیشنهاد این کتاب.
        

                کتاب سووشون بالاخره تموم شد. کتابی که اولش رو به سختی شروع میکنی، شاید چون قلم نویسنده برات آشنانیست. اما بعضی جاهای داستان چنان باهاش ارتباط میگیری که با خودت میگی فقط دو سه صفحه دیگه میخونم. یهو به خودت میای و میبینی یه فصل خوندی. فراز و نشیب زیاد داره. کتابیه که میشه توش موند و زندگی کرد. انگار کتاب زنده است. انگار که زری خودتی و تو این دوره قبلا زندگی میکردی و حالا با خوندنش داری همه رو به یاد میاری.  
با این حال موقع خوندنش دوتا حس متفاوت داشتم.
 یکی اینکه گاهی گیج میشدم ، الان کدوم زمانه الان این شخصیت کی هست ؟ ولی یطوری غرقش میشی که اون ابهام دیگه برات بی معنی میشه. دیگه اینکه فضای خاص و مخصوص خودش رو داره. بعد از تموم کردن کتاب یه آخیش خاصی از دلت بلند میشه که یعنی بهت چسبید.