پدربزرگ نخستین کسی بود که مرا واداشت آرزوی مرگ نکنم_تا مرده‌های درونم نمیرند. از آن زمان به بعد، عزیزان از دست رفته‌ی بسیاری فروافتاده‌اند، نه به گور که به خاطره‌ام و من اکنون می‌دانم، مادام که زنده‌ام، آنان نیز زنده خواهند بود.

سر بالا کردم و تو را نگریستم. می‌خواستم بپرسم: پدربزرگ، راست است که رستگاری در کار نیست؟

خدا درخشان‌ترین چهره‌ی ناامیدی، درخشان‌ترین چهره‌ی امید است. پدربزرگ تو مرا به آن سوی امید و نومیدی می‌رانی

گوش دادن مهم‌ترین کاری است که میتوانی برای کسی بکنی.

مرد بزرگی بود اما یه روز از اینجا رفت. با ما خداحافظی هم نکرد. برای همین همیشه فکر می‌کنم برمی‌گرده. همیشه منتظرش هستم. هرروز. هرروز. می‌دونید؟ هرروز.

کاش می‌توانست بمیرد. همانطور آرام بنشیند و یکباره همه‌چیز تاریک شود.

لی‌لی گفته بود: "نه. یعنی میگم بعضی‌وقتا خیال می‌کنم زیر آوار مونده‌‌م."