پدر آنا استاد زبان‌شناسی در دانشگاه یاگیلونیا در کراکوف بود. زندگی با پدر یعنی این‌که هر روز هفته، به یک زبان متفاوت سپری می‌شد. وقتی آنا به هفت سالگی رسید، به زبان‌های آلمانی، روسی، فرانسوی و انگلیسی حرف می‌زد و زبان یهودی و اوکراینی را به خوبی می‌فهمید و کمی هم ارمنی و زبان کولی‌های کارپات بلد بود. پدرش هرگز به زبان لهستانی با آنا حرف نمی‌زد. پدر می‌گفت لهستانی از پس خودش برمی‌آید و کمک نمی‌خواهد.

شازده کوچولو گفت: آدم‌ها کجا هستند؟ آدم تو کویر یک خرده احساس تنهایی می‌کند. مار گفت: پیش آدم‌ها هم احساس تنهایی می‌کنی.

پادشاه به شازده‌کوچولو گفت: خب پس خودت را محاکمه کن. این کار مشکل‌تر هم هست. محاکمه کردن خود از محاکمه کردن دیگران خیلی مشکل‌تر است. اگر توانستی درمورد خودت قضاوت درستی بکنی معلوم می‌شود یک فرزانه‌ی تمام عیاری.

با من می‌آیند همه خاطره‌هایی که دوست دارم یا آنها هم خوراک خاکند؟

اگه نمی توانم از آنها بهتر باشم، خیلی بدتر می‌شوم.

من خام‌تر از آن بودم که راه دوست داشتنش را بدانم!