نظرات  را خواندم تصمیم گرفتم من هم بنویسم، از یادگاری های دوران نوجوانی... 
دو جلد اول کتاب  و ارتباط عمیقی که گرفتم من را هدایت کرد به جلد سوم...
و جلد سوم تمام چراها و حرف های ذهنم را برایم میگفت من و میخواندم انگار نویسنده از اول کتاب از کدام  سو دستم را گرفته بود مرا در مسیر حوادث و اتفاقات جلو میبرد و برایم میگفت تا برسد به انچه که باید برای ادامه من میدانستم و حالا با خیال راحت مرا برای ادامه مسیر به خدا میسپرد و رهایم میکرد تا من خود به تنهایی ادامه دهم...   چند جمله ای از  این کتاب همیشه گوشه ذهنم روشن ماند و همراهم شد انجایی که نقش اهل بیت را برایم گفت من بیشتر عطش پیدا کردم برای شناختن شان... این کتاب ها  باید در نوجوانی نوش جان کرد تا به دل جان بنشیند و موثر باشد البته این نظر شخصی من است...:)
        

                قلمی که یهو از میون چرا ها و ابهامات دوره نوجوونی پرتت کنه وسط حقیقت این دنیا  و  یهو از یه خواب عمیق بیدارت کنه قطعا قلم قدرتمند و با برکتی هست  شاید که نه قطعا مسیر زندگیم مدیون قلم شکوریان فرد هستم!
        

                برای همیشه ثبت شد در کنج خاطرات نوجوانی ام ، ان روز هایی که زیر نیمکت های سبز رنگ راهنمایی سر کلاس  یواشکی با استرس زمین نمیگذاشتم لحظه به لحظه سیاوش ماجرا هایش در کوچه پس کوچه های جوادیه را دنبال میکردم...