به قول خود لمونی اسنیکت: «یه حقیقت تلخ اینه که حقیقت تلخه.» 
حقیقت اینه که لمونی فقط برای جذب مخاطب این کتاب رو غم انگیز معرفی نکرده، بلکه واقعاً غم انگیزه!!
پایان این مجموعه می‌تونست پایان شادی باشه، اما ناامیدانه هم نبود.
تموم کردن این مجموعه حدود یک سال برای من طول کشید و من علاوه بر استرس و غم های زندگی خودم، غصه ی این سه تا بچه رو هم می‌خوردم!!=)))🤌
پیشنهاد می‌کنم اگه زیاد ژانر انگست این کتاب براتون جالب نبوده، سریالی که از این مجموعه برگرفته شده رو ببینید.
        

                از ایده ی منتشر کردن انیمه به صورت کتاب خیلی استقبال می‌کنم و خوشحالم اولین کتابی که ازش منتشر شد «دیگری» بود! دیگری داستان خاص و متفاوتیه که می‌تونه حتی کسایی که به ژانر ماجراجویانه و ترسناک علاقه ندارن رو جذب خودش کنه!
        

                از روی عنوان کتاب می‌شد فهمید که آخر داستان چطور تموم می‌شه؛ اما وقتی به فصل های آخر نزدیک و نزدیک تر می‌شدم، با خودم می‌گفتم: نه نه این نمی‌تونه اتفاق بیوفته!!
وایب blue and gray ای که این کتاب بهم می‌داد خیلی دوست داشتنی بود، کتابیه که هر کسی با هر سنی می‌تونه نهایت لذت رو ببره و ازش درس بگیره.
        

                یادم میاد وقتی داشتم این کتاب رو می‌خوندم، خودم رو درحال خنده می‌دیدم و بعدش به این نتیجه می‌رسیدم که: هی! این موضوع خیلی جدی ای بود!
طنز هایی که راجع به ویژگی های عمیق و احساسی انسان‌هاست واقعاً خاص بودن...
        

                داوودی سفید نگرش جدیدی از تاریخ کره جنوبی به من داد. شخصیت اصلی کتاب «هانا» خیلی به دلم نشست و توی پایان داستان آزادی هانا رو احساس می‌کردم، با خوندن این کتاب با دختر خاصی رو به رو می‌شید.
        

                «بی‌صدایی» موضوع خاص و جدیدی داشت، اما قلم نویسنده طی ماجرا کسل کننده می‌شد. استفاده از اساطیر قدیمی چین خیلی جالب بود، دوست داشتم که بیشتر از اونها استفاده می‌شد.
        

                این کتاب احساس خیلی خوبی موقع خواندن به من می‌داد. حمایت از محیط زیست و جنگلبان ها یکی از نکات مثبتش بود. اما برخی مواقع بعضی از کاراکتر ها نقش خیلی کمرنگی می‌گرفتند، مثل "تایماز"، خواهر مارال. دوست داشتم بیشتر راجع به اون بخونم. اما در هر حال، داستان و قلم عالی بودند.
        

                این کتاب به طرز خوبی  شخصیت پردازی خوبی داشته، مخصوصاً درمورد دختر نوجوونی که در وبلاگش داستان رو روایت می‌کنه. اما برای من در اواخر کتاب، داستان جذابیت خاص اولیه خودش رو کم کم از دست داد و پایان زیاد جالبی نداشت. به نظرم با کار کردن بهتر روی پایان داستان، کتاب عالی تر از این می‌شد.
        

                من جزو آدم های «گوربه دوست»م:) و همیشه رفتار گربه های پارک، خیابان، خانه و... رو زیر نظر دارم و از خودم می‌پرسم: واقعا چه چیزی داخل ذهنشون می‌گذره!؟
این موجودات دوست داشتنی و عجیب می‌تونن در عین داشتن نقش بهترین دوست ما، نقش راهنمای ما رو هم داشته باشه!
با این کتاب بیشتر با موجودات فرا زیبا آشنا می‌شیم🫀🫂
        

                "ژانگ ییشینگ" جزو آرتیست های مورد علاقه‌ی من هست، رفتار و شخصیت متین‌اش برای من جذابه. از لحن روان و لطیف متن و همینطور ترجمه ی خوب کتاب لذت بردم و باعث شد حتی به ییشینگ علاقه ی بیشتری داشته باشم.
        

                روایت داستان فوق‌العاده دلپذیر بود و نویسنده قلم جالبی داشت. توصیف قربانی قلدری در مدرسه خیلی قوی بود و باعث می‌شد اتفاقات داخل داستان رو احساس کنم. پایان داستان من رو خوشحال کرد و برای کاراکتر اصلی آرزوی خوشبختی کردم. اما کاراکتر فرعیِ دختر، در آخر داستان زیاد چنگی به دل نزد، عجیب شده بود! دلیل چندانی هم نداشت، نمی‌دونم، نظر من این هست.
        

                دازای اوسامو یکی از نویسنده های مورد علاقه ی من است. همزاد پنداری با بیشتر جملات او در این کتاب باعث صمیمیت من و او شد. واقعاً که احساسات به‌هم‌ریخته ای داشت.
        

                بیشتر داستان جذاب و غیر قابل پیش‌بینی بود؛ اما در اواخر داستان این موضوع کاهش پیدا می‌کرد. 
کاراکتر زن اغواگر و زیرکی او جالب بود و دید متفاوتی داشت.
        

                یاغی شن ها فانتزی جدیدی در سبک وسترن و فضای عربی است، خواننده می‌تواند با "اَمانی" کاراکتر اصلی کتاب ارتباطات خوبی بگیرد و درکش کند. ژانر حماسی جذابی دارد که باعث یقین داشتن خواننده در خرید کتاب می‌شود.