کتاب نامه های خط خطی - نقد و نظرات دربارۀ کتاب نامه های خط خطی

این روزها، آدم ها سرشان شلوغ است. کسی حوصله خدا را ندارد. کسی حال او را نمی پرسد. کسی برایش نامه نمی نویسد. اما تو این کار را بکن. تو حالش را بپرس. تو چیزی برایش بنویس، ساعت هایت را با او قسمت کن. ثانیه هایت را هم.

این کتاب خیلی برای من الهام‌بخش بود. فکر کنم الانا دیگه برای نوجوان‌ها اونقدری جالب نباشه ولی اون زمان تو دل من غوغایی به‌پا کرد. :)

کتاب «نامه‌های خط خطی» کتابی است بسیار عالی در زمینه ارتباط با خدا. این کتاب نامه‌های یک نوجوان است که برای خدا می‌نویسد. نامه‌هایی که در طول یک سال و به صورت هفتگی نوشته شده است. این نامه‌ها به موارد مربوط به خداوند می‌پردازند. مواردی مانند:‌ دوستی با خدا، صحبت با خدا، دیدن خدا، دعا، عبادت، تشکر از خدا و ... . پس از آمدن هر نامه یک صفحه خالی می‌بینیم که نویسنده با پرسیدن چند پرسش در رابطه با موضوع آن نامه، از خواننده می‌خواهد که در مورد آن مطالبی بنویسد. در واقع نویسنده خواسته است که خوانندگان را به اندیشه و فکر متعالی وا دارد. ابتدا در مورد یک موضوع اشارات کوچکی در قالب نامه دارد و سپس پرسش‌هایی می‌آورد که خواننده با توجه به نامه و پاسخ به پرسش‌ها به معرفت مطلوب موضوع دست یابد. به عنوان مثال در مورد مستجاب نشدن دعای انسان‌ها، اگر خواننده نامه را بخواند و به پرسش‌ها جواب منطقی بدهد به این نتیجه خواهد رسید که همه‌ی دعاهای ما ممکن است به سود ما نباشند. ممکن است یک خواسته ما بر ضرر ما باشد با اینکه ظاهر آن اینگونه نیست. ولی این دلیل بر آن نیست که انسان دست از دعا بردارد. اینگونه رسیدن به خداوند و رسیدن به پرسش‌ها برای یک نوجوان حائز اهمیت است. مطمئناً اگر نوجوانی این‌گونه پی ببرد که عبادت چیست و چرا باید خدا را عبادت کرد، اهمیت آن را درک می‌کند و بیشتر تن به عبادت می‌دهد تا اینکه پدر و مادر او به زور و اجبار وی را به این کار وادار کنند. این کتاب مخصوص گروه سنی نوجوان نوشته شده است و این گروه بیشترین بهره را می‌توانند ببرند و مسیر زندگی خود را انتخاب کنند؛ ولی خواندن این کتاب برای دیگران هم خالی از لطف نیست و همه می‌توانند از موارد آن استفاده کنند. امین پازوکی

اون موقع‌ها به عنوان تکلیف درس انشاء خریدمش. هفته‌ای یه نامه باید می‌نوشتیم. خود عرفان هفته‌ای یک نامه خودمونی به خدای خودش نوشته و صفحه‌ی کنارش رو خالی گذاشته. حتی اگر نمی‌دونی چی بنویسی می‌تونی از موضوعی که خود عرفان در اون هفته بیان کرده الهام بگیری. حالت خالص و بی‌پرده‌ای داره که ممکنه کمی نوجوانانه به نظر برسه. یادمه با خوندم یک سری از نامه‌هاش از اون حس بدی که نسبت به خودم داشتم رها می‌شدم و می‌دیدم یه سری حرفا و کارا فقط مخصوص من نیست و من آدم بدی نیستم که در حال تجربه کردن چنین حس‌هاییم. اما می‌تونه به بعضیا حس خودنمایی یا حالت تظاهر بده. برای همین از اون دفترچه خیلی خیلی شخصیاست.