کتاب رو قبلا خونده بودم و الان چشمم به این نسخه‌ی انتشارات سوره‌ی مهر افتاد و برام سوال پیش اومد که چرا باید اسم کتاب رو "دره گل سرخ" بذاره؟ مگه "برادران شیردل" چشه؟:))
        

          چند وقت پیش خیلی اتفاقی در میان مقاله های انگلیسی زبان یک سایت به مقاله ای از میشل دومونتنی (مقاله نویس و جستار نویس فرانسوی قرن شانزدهم) برخوردم با این عنوان : 
" مطالعه فلسفه، فرا گرفتن مرگ است" 
... بگذارید شجاعانه بیاموزیم بر زمین ثابت قدم بمانیم، و با مرگ بجنگیم.
و شروع کنیم او را از بزرگترین امتیازش که چیرگی بر ماست محروم سازیم، اجازه دهید راهی کاملا مخالف با مسیر عمومی در پیش گیریم. بگذارید او را از غرابت و عجیب بودن خلع سلاح کنیم ، بگذارید با او گفتگو کنیم و آشنا شویم ، و چیزی به اندازه مرگ در افکارمان نباشد. در هر موقعیتی،  مرگ را در  هرشکلی به تخیلات خود بیاوریم.  در هنگام افتادن  یک اسب، وقتی یک کاشی می افتد حتی در زمانی که یک سوراخ کوچک را با سوزن ایجاد می کنیم ، بی درنگ به مرگ فکر کنیم و او را در نظرمان بیاوریم و به خود بگوییم " حالیا، اگر این خود مرگ بود، چه می شد"؟
خواندن برادران شیر دل، برای من جزیی از یادگرفتن مرگ است. اعجاب ماجرا کجاست؟ آن وقتی که خیره به تلویزیون نسخه سینمایی کتاب را از تلویزیون می دیدم، مجذوب روایت اساطیری اش شده بودم و مرگ در هیچ کجایش به چشمم نمی آمد. تنها یک ماجرا جویی برادرانه بود که دلاوری های  یوناتان شیردل را در ذهن کودکانه ام ثبت می کرد. این اعجاز ادبیات است.
Bröderna Lejonhjärta
    TV Mini Series
 1995 - 1980
پ.ن " در نوشتن ترجمه مقاله مونتی از ترجمه کتاب مقالات (کتاب اول به همراه نامه ها) نوشته میشل دو مونتنی ، ترجمه: محمد صادق رئیسی . نشر سولار استفاده کردم.
        

          چه داستان قشنگی بود. با اینکه ظاهرا جزو داستان‌های قدیمیه که ازش فیلم هم ساختن اما اصلا تا حالا چیزی ازش نشنیده بودم. و بعد خوندن انقدر دوستش داشتم که رفتم نسخه چاپیش رو از سی‌بوک بخرم اما اتمام موجودی زده بود.



        

          این کتاب،برای منی که تو حوزه امتیاز دادن بسیار سختگیرم،جزو‌ معدود کتاب هایی بود و هست که به نظرم ارزش پنج ستاره رو کامل داره...
جزو اولین تجربه های کتاب طولانی خوندنم بود و با وجود اینکه در کلاس سوم دبستان خوندمش،ولی به نظرم برای تمام سنین مناسبه.هنوز هم تمام جزییات کتاب یادم هست.
صحنه سازی بسیار قوی،داستان پردازی بسیار قوی تر،و قلم بسیار قوی تر تر،خوش خوان و جذاب.داستان ترسو هایی که زندگی شجاع شان می کند همیشه از جذاب ترین موضوعات بوده....
نخواندن این کتاب،از بزرگترین ضرر هایی ست که یک کتابخوان می‌تواند به زندگیش وارد کند....
        

          آه...
یوناتان...
نون قندیِ عزیز دلم... :) :( :*
عالی بود و بس.
با تمام وجودم دوستش داشتم و درکش کردم ...
        

          تعجبم از این طرح جلد بی‌ربطه
        

          یوناتانِ شیردل 
در دره گل سرخ


در این داستان یوناتانِ شیر دل که برادر بزرگ کارِل شیر است در دو حادثه جداگانه می میرند و وارد دنیای دیگری به نام  ( ناگیمالا ) میشوند و مردم و اهالی آن جا را از افرای دشمنی که به اهالی آن جا آسیب می رساندند نجات دادند.
در این داستان که نوشته آسترید لیندگرن است مثل کتاب های دیگری که از این ایده استفاده کردند داستان را از وسط شروع کرده و اول اعضای خانواده و زندگی آم را گفت سپس داستان رو از سر گرفته.
من این داستان رو به نوجوانان بالای سیزده سالی که به داستان های تقریباً فانتزی و غم انگیز احساس خوبی میگیرند معرفی و پیشنهاد میکنم.
        

          کتاب نازنین دره‌ی گل سرخ ... سال‌ها بود گم کرده بودمش ... چه‌قدر در سال‌هایی که معلم بچه‌ها بودم ( هر سال به بچه‌ها می‌گفتم پنج کتاب  پیش من دارید هر کدام را خواندید ... بیایید و دیگری را بگیرید ) پی این کتاب گشتم و نیافتمش.

دفتر نشر اسلامی! سال‌ها بود فراموشش کرده بود و پی چاپ مشتی پرت‌وپلا رفته و نگو پشت این جلد زشت و بی‌ربط سوره‌ی مهر، روی از من پنهان کرده بوده.

حالا اون سال‌ها گذشته و بسیاری بچه‌ها نخوانده بزرگ شده‌اند. چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی که دوباره پیدایش کردم.
        

          دروازه دنیای جادو توی این قصه مرگه. وقتی کسی تو دنیای این قصه می‌میره می‌ره نانگیالا. وقتی تو نانگیالا می‌میری می‌ری به یه دنیای دیگه به اسم نانگیلیما. بعد از اون هم به یه دنیای جادویی دیگه. و نکته غمگین ماجرا اینه که هر کدوم از این دنیاهای جادویی مثل دنیای خودمون پر از غم، رنج و بی‌عدالتیه. این قصه برای بچه‌ها خیلی سنگینه و البته نمونه خوبیه که نشون می‌ده برعکس تصور عامه فانتزی مخصوص کودکان نیست.