دکتر: چندوقته این درد رو دارین؟
خادم: ده سال.
دکتر: ده سال؟
خادم: از دیروز تا الان انگار ده ساله. باید گناه بزرگی کرده باشم که این‌طور درد می‌کشم. انگار دردهای همه‌رو داده به من. خدا، چه گناهی به درگاهت کردم. دکتر کجاست؟
دکتر: ایشون یه مسئله‌ی خصوصی براشون پیش اومده بود... برای همین، مسئولیت مریض‌هاشون رو به دست منِ جوان قادر و توانا سپرد.
خادم: شما... دکتر هستین؟
دکتر: دکتر بدون لیسانس. دکترِ بعد از این هستم. 
خادم: پس منم مریضِ بعد از این هستم. خدا نگهدار.


خوندن نمایشنامه‌ای که چند وقت پیش تئاترشو دیدم (به کارگردانی اشکان خطیبی) برام جذاب بود :)
بار دوم بود، دفعه‌ی قبل اول نمایشنامه رو خونده بودم (داستان خرس‌های پاندا) و بعد تئاترشو دیدم و کمی خورد تو ذوقم :))

البته همه‌ی صحنه‌های نمایشنامه تو تئاتره نبود، و ترجمه هم همونطور که تو مقدمه گفته شده شامل همه‌ی نمایشنامه نیست!
و این که این نمایشنامه شامل چند صحنه‌س که هر کدوم براساس یکی از داستان‌های کوتاه چخوف نوشته شدن.
          

            خیلی بامزه و خوب بود واقعا!:دی :)

و باز هم با تشکر بسیار از عرق!:دی

Merged review:

خیلی بامزه و خوب بود واقعا!:دی :)

و باز هم با تشکر بسیار از عرق!:دی
          

            کاملاً می‌توانم با کسانی که سه ستاره بهش داده‌اند، همدلی کنم. در واقع من هم باید بهش سه ستاره می‌دادم. خصوصاً با در نظر گرفتن این که اصلاً نمی‌توانستم -و هنوز هم نمی‌توانم- ارتباط بین صحنه‌ها و پرده‌ها را با هم و با شروع و پایان نمایشنامه دریابم. امّا خب، هر صحنه و هر پرده، به صورت جداگانه فوق‌العاده بود. طنز گزنده، خلق موفقیت‌آمیز موقعیت‌های اعصاب‌خُردکن و همان چیزی که در مقدّمه از آن با عنوان «روح اسلاو» یاد شده بود...
بله. الان که فکر می‌کنم می‌بینم همین «روح اسلاو» است که این نمایشنامه را مستحقّ چهار ستاره‌ می‌کند.