یادداشت معصومه توکلی

                کاملاً می‌توانم با کسانی که سه ستاره بهش داده‌اند، همدلی کنم. در واقع من هم باید بهش سه ستاره می‌دادم. خصوصاً با در نظر گرفتن این که اصلاً نمی‌توانستم -و هنوز هم نمی‌توانم- ارتباط بین صحنه‌ها و پرده‌ها را با هم و با شروع و پایان نمایشنامه دریابم. امّا خب، هر صحنه و هر پرده، به صورت جداگانه فوق‌العاده بود. طنز گزنده، خلق موفقیت‌آمیز موقعیت‌های اعصاب‌خُردکن و همان چیزی که در مقدّمه از آن با عنوان «روح اسلاو» یاد شده بود...
بله. الان که فکر می‌کنم می‌بینم همین «روح اسلاو» است که این نمایشنامه را مستحقّ چهار ستاره‌ می‌کند.