یکی از گونه های نثر کهن فارسی از ادوار نخستین آن، مجالس عالمانی از خراسان و ماوراءالنهر قدیم است که در قالب کتاب هایی تدوین شده و البته کمتر مورد توجه پژوهشگران را جلب کرده است. از میان مجالس مکتوب، مجالس تفسیری فضل بن محب نیشابوری از سده پنجم هجری، در مطالعات مربوط به رویکردهای تفسیری عالمان خراسان، ترسیم فضای فکری و اندیشگی آن اقلیم در سده پنجم هجری و بررسی های مرتبط با زبان فارسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در کتاب حاضر جنبه های مختلفی از اهمیت این اثر با تأکید بر ارزش فارسی سروده های دینی موجود در آن مورد بررسی قرار گرفته است.