خورشید مرده بود ... و هیچ کس نمی دانست که نام ان کبوتر غمگین که از قلب ها گریخته، ایمان است .... آه ای صدای زندانی آیا شکوه یاس تو هرگز نقبی به سوی نور نخواهد زد ؟ آه ای صدای زندانی آه ای آخرین صدای صدا ها ... . . . آیه های زمینی /دفتر تولدی دیگر

من از نهایت شب حرف میزنم من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف میزنم اگر به خانه ی من امدی برای من ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه که از ان به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم.... . . ‌ هدیه /دفتر تولدی دیگر

ان روز ها رفتند آن روز ها مثل نباتاتی که در خورشید می پوسند از تابش خورشید پوسیدند و گم شدند ان کوچه های گیج از عطر اقاقیا ها در از دحام پرهیاهوی خیابان های بی برگشت و دختری که گونه هایش را با برگ های شمعدانی رنگ میزد ، آه اکنون زنی تنهاست اکنون زنی تنهاست . . . . آن روز ها/ دفتر تولدی دیگر

از میان پلک های نیمه باز خسته دل نگاه میکنم ؛ مثل موج ها تو از کنار من دور می شوی ... باز دور می شوی ... روی خط سربی افق یک شیار نور میشوی با چه می توان عشق را به بند جاودان کشید؟ با کدام بوسه ، با کدام لب ؟ در کدام لحظه ، در کدام شب؟ مثل من که نیست میشوم .... مثل روز ها.... مثل فصل ها..‌ مثل آشیانه ها مثل برف روی بام خانه ها ... او هم عاقبت در میان سایه ها غبار میشود مثل عکس کهنه ای تآر تار تار میشود با کدام بال میتوان از زوال روز ها و سوز ها گریخت با کدام اشک میتوان پرده بر نگاه خیره زمان کشید ؟ با کدام دست میتوان عشق را به بند جاودان کشید ؟ با کدام دست ....... . . . با کدام دست/ دفتر شعر اسیر