یک‌ تجربه فوق اتفاقی! 
آدرس و شماره مشخصی دستم بود، البته اسکرین شات موبایلم ، داخل کتابخانه دانشگاه . طبق عادت همیشگی می خواستم مستقیم سر همان‌قفسه و شماره بروم و کتاب مورد نظرم را بردارم. اما این کتاب کاهی با جلد قرمز رنگ از ردیف کتاب ها کمی بیرون زده بود و چشمم را گرفت. عنوانش را که خواندم مصمم شدم امانت بگیرمش. بدون اینکه محتوی خاصی از آن‌انتظار داشته باشم ، فکر می کردم به تورقی تمام شود. اما مقدمه کتاب شگفت زده ام‌کرد...

کتاب چاپ ۱۳۵۱ است ، پیش از انقلاب . در آن سال ها ، امام موسی صدر سفر یک ماهه ای به ایران دارد و گزارشی از فعالیت هایش در لبنان را در طی این اقامت یک‌ماهه و گفتگو با شخصیت های ایرانی بیان می کند . نشری هم تصمیم می گیرد که این گزارش ها را منتشر کند ، در تعداد نسخه های محدودی که از چند صد عدد بیشتر نبود. کتاب به چندین چاپ بعدی هم می رسد، اما سال هاست  چاپ تمام است.

خوشحالم که ترتیب اتفاق ها ، من رو به این منبع دسته اول رسوند. مطالعه اش برای من لذت بخش بود ، متن سخنرانی های امام موسی صدر در جمع مردم برانگیخته و برپاخاسته لبنان و حوادث روز جنوب  را تا به حال هیچ جای دیگری به این سبک نخوانده بودم. متن ساده و روانی داشت و گزارش بی تکلفی بود. کاغذ کاهی و حروف چاپی کمرنگ شده هم برای خودشون قصه ای داشتند. آخر کتاب دو سه تا کارت امانت پرشده از سال های خیلی قبل باقی مونده بود و اسم دانشجوهایی که این کتاب رو مدتی به امانت برده بودن. یادم بمونه قبل از تحویل کتاب.  اسم خودمو روی کارت های امانت بنویسم ، یادگاری!
        

          به پایان آمد این دفتر....
این کتاب رو دوست بامعرفتی از کتابخونه دانشگاه خودشون امانت گرفت و به دست من رسوند. (خودش خونده بود، رفیق با معرفت همینه! تنها خوری نمی کنه! )
کتاب چاپ اسفند 1351 هست و به تعداد 3000نسخه منتشر شده. من و این دوست بزرگوار جای دیگه ای پیداش نکردیم.
موضوع کتاب گزارشی از فعالیت های امام موسی صدر در لبنانه. گزارشی مختصر، کمی پراکنده اما گام به گام.
محتوای کتاب از این جنبه که فعالیت های امام رو قدم به قدم دنبال کرده بود برام مفید بود. کلا خیلی دنبالش بودم که بدونم امام موسی صدر وقتی وارد جامعه ای با اون وضعیت شده بودن با چه گام هایی شروع کردن و چطور پیش رفتن تا شیعه رو احیا کنن. این گزارش خیلی مختصر اما روشن و واضح درباره بافت جمعیتی لبنان و مشکلات شیعه در لبنان توضیح داده بود و با اون توضحیات من تازه حکمت بعضی کارهای امام موسی صدر رو فهمیدم.
یک کم مطالب تکراری هم داشت اما خیلی نه.
یکی از بزرگترین مزیت هاش آوردن سخنرانی های عمومی امام موسی صدر بود. امام موسی صدر رو توی کتاب هاشون-که البته جمع آوری شده سخنرانی هاشون هستن-در قامت یک تئوریسین و عالم دینی می بینیم. اما با خوندن سخنرانی های امام توی این کتاب انگار برای اولین بار با وجه انقلابی امام مواجه شدم. سخنرانی های امام در تظاهرات روز جنوب یا منشور بعلبک سخن رهبریه که ملت خودش رو مورد خطابه قرار می ده. تبینی هست اما فقط در مقام تبین نیست و جنبش زاست. بلاتشبیه مثل خطبه های حضرت امیرالمومنین.
خود کتاب هم برام به خودی خود جالبه. دوست دارم با نویسنده ش آشنا بشم و ببینم داستان انتشار این کتاب چی بوده و این کتاب  بین چه قشری توزیع شده و کلا مسئله جهان اسلام چقدر دغدغه شون بوده.
به هرحال خوندنش باارزش بود.