این کتاب دومین کتابِ از ماجراجویی طولانی پرسی جکسون است و من هنوز منتظرم که در جلدهای بعدی اتفاقی به غیر از ظهور هیولاهای عجیب و جنگ با آن ها رخ بدهد تا بتوانم کتاب را دوست تر داشته باشم. در این جلد هم پرسی برای نجات دوستش با چندین و چند هیولا می جنگند و دشمن بزرگش را هم موقتاً متوقف می کند. و ما را برای رویارویی با هیولایی هایی دیگر به جلد سوم می فرستد

در مورد این مجموعه در ریویو کتاب اول یعنی «دزد آذرخش» مفصل نوشته ام و همچنان صبورانه می خوانمش تا راز محبوبیتش را کشف کنم.
          

            پرسی جکسون ، یک پسر آمریکایی است. با همه ویژگی هایش. یک پسر خوانش پریش و دردسر ساز! اما بعد متوجه می شود که از قضا این دردسر سازی اش ، از یک نیروی ویژه خبر می دهد!
ریردان ، به نرمی در این کتاب فانتزی ، ارزش خانواده را نشان داده ، اینکه نسل بچه های تک والد یا بی والد چه رنجی می کشند. بچه هایی که از نعمت بودن یک والدشان محرومند و حتی پدر یا مادر نانتی  خوب محرومند. و والد رفته شان هم خبری از آنها نمی گیرد. بچه هایی که به خاطر مشکلات رفتاری  غیر ارادی شان  همیشه مورد سرزنش قرار می گیرند.
ریردان بر پر کردن خلا نداشتن اسطوره در فرهنگ آمریکایی (و نه سرخ پوستی) از اسطوره های یونانی استفاده کرده است و با اعتقاد راسخ به مهد تمدن بودن آمریکا ، (همان طور که اعتقاد دارد یونان باستان زمانی مهد تمدن بوده) با تلفیق این دو ، داستانی روان و جذاب برای نوجوان ها تحریر کرده ، و در آن تلاش کرده ، بارزش خانواده را به بهترین نحو به آنها یاد بدهد . قهرمان های داستان ، بچه هایی هستند مثل بقیه بچه ها! یعنی دقیقا همان نوجوانان معمولی آمریکایی که می فهمند ضعف هایی مثل خوانش پریشی آنها ، ناشی از قدرت نیمه ایزدی شان هست. البته این که آمریکا مهد تمدن است به شدت در داستان پررنگ است ، به گونه ای که از بین رفتن آمریکا در این کتاب ، مساوی است با از بین رفتن تمدن!به نظر من ریردان به خوبی توانسته حس افتخار را به نوجوان آمریکایی بدهد! جوری که او تمدن و فرهنگش را با همه عیب و ایراد ها ستایش کند ، در کنار آن در این مجموعه به شدت بر اثر خانواده تاکید می کند که می تواند یک نوع فرهنگ سازی جالب برای نوجوانان 11 تا 16 سال (سنین نوجوانان کتاب) باشد.
          

            گویا جلد دوم از یک مجموعه رو خوندم!

من نوع روایتش و این که همه چیز رو خیلی ناگهانی و هر موقع لازم بود توضیح می داد رو دوست نداشتم. 

داستان های اسطوره ای هم زیاد مورد پسندم نیستند...

البته که فکر می کنم اگر اصل کتاب رو بخونم بیشتر دوست خواهم داشت.