خواندن داستان‌هایی که برای کودکان نوشته می‌شوند گاه بسیار لذت بخش است‌. من هیچ وقت به چیزی به نام محدودیت سنی در مورد کتاب های کودکان باور نداشتم و فکر میکنم فضای زیبا و ساده ای که این دست کتابها از آن برخوردارند می‌تواند برای ذهن بزرگترها هم مفید باشد‌. 
کتاب روایتی است از کودکی که کتابخانه ای را کشف می‌کند که به جای کتاب انواع و اقسام پدرها را به امانت می‌دهد. کودک بارها پدران مختلفی را با خلق و صفات گوناگون امانت گرفته و به خانه می آورد و در نهایت متوجه می‌شود که پدر خودش از بقیه پدرها بهتر است و جالب آنکه وقتی به کتابخانه بر‌میگردد تا پدر خودش را پس بگیرد متوجه می‌شود که پدر او از محبوب ‌ترین پدرهای کتابخانه است و همه بچه ‌ها او را می خواهند! 
گاه درسی که یک نویسنده با چنین داستانی به شکل غیر‌مستقیم به ما منتقل می‌کند از ده ها سخنرانی و کارگاه بهتر است.
من هم اگر روزی چنین کتابخانه ای پیدا میکردم از کنار همه پدرهای آن می‌گذشتم چون فقط پدر خودم را امانت میگرفتم 💙
          

            خیلی بامزه ست و تصویرهای خیلی بامزه ای داره...یه داستان نسبتا کوتاه و بامزه که ۱۰_۱۵ دقیقه ای تموم میشه .
اگه توی دوران بچگیم خونده بودم قطعا یکی از کتابهای موردعلاقه م  و خاطره انگیز میشد!  چون دقیقا مثل کتابهایی که اون دوران میخوندم ...یه سبک بامزه و باحال نقاشی داره و قلم نویسنده ساده و روان و بامزه ست .
و این مفهوم که مامان و باباها و هیچکسی نمیتونن بی عیب و نقص باشن و همه کنار نقص هامون خوب هستیم رو میرسونه و اینکه والدینت هر شکلی هم باشن هرچقدر معمولی بازم خونواده ی واقعیت هستن و بدون اونا زندگی خیلی سخته .
خیلی قشنگ و گوگولیه منو یاد نیکولاکوچولو ،مانولیتوو کتابهای رولددال انداخت .

          

            وقتی حسرت پدرهای دیگران را می خوری!
برو یک‌پدر از کتابخانه به امانت بگیر ..
دوست داشتنی بود