کتاب در مورد اینه که چطوری بدون سردرگم شدن و از شاخه به شاخه پریدن میتونیم مهارت هامونو وسعت بدیم و اینکه لزوما نقطه مقابل تمرکز بر چند مهارت  و تخصص پیدا کردن در اونها همه‌کاره و هیچکاره بودن نیست.
        

          بسم‌الله
«وسعت یا عمق؟»
سوالی چالشی است که در اولین لحظه خِر  شما را می‌گیرد. موضوع از این قرار است که نویسنده سعی بر این دارد تا شما را متقاعد کند که در دنیای که ما زندگی میکنیم، مسائل بسیاری وجود دارند که خوش قلق نیستند و نمی توان با تخصص گرایی یا به اصطلاح «عمیق» بودن آنها را حل نمود.
گاهی اوقات بهتر است دید وسیع تری به موضوعات داشته باشیم، تا اینکه با ذره‌بین آنها را بررسی کنیم.
گاهی اوقات بهتر است ابزار های همیشگی مان را کنار بگذاریم، تا اینکه بتوانیم بیشتر جلو برویم.
گاهی اوقات بهتر است آهسته( به اندازه یک عمر) تجربه های متفاوتی بدست آوریم تا اینکه سریع فقط در یک حیطه تخصص بگیریم.

من به  کتاب صوتی اش گوش دادم ولی توصیه میکنم حتما کتاب را بخوانید. 
به شدت توصیه میکنم همه بخوانند بخصوص قشر فرهیخته.
تصمیم دارم یکبار دیگر این کتاب را بخوانم.


        

          📕 وسعت یا عمق؟ 
✍️ نوشته دیوید اپستین. ترجمه عرفانه محبی جهرمی
📚 انتشارات ترجمان علوم انسانی
(ص163)
«گودین معتقد است که دانستن زمان رها کردن کار چندان مزیت راهبردی مهمی است که هر کس باید پیش از قدم نهادن در یک راه بداند در صورت وقوع چه شرایطی می‌بایست کار را رها کند. او می‌گوید مهم این است که حواسمان باشد آیا صرفاً به سبب نداشتن استقامت تغییر مسیر می‌دهیم یا به این دلیل که گزینه‌های بهتر موجود را هوشمندانه شناسایی کرده‌ایم»
نویسنده به زیبایی اهمیت از این شاخه به آن شاخه پریدن و اهمیت وسعت داشتن رو بیان کرده.
        

          کتاب مفیدی بود اما اصلا خوب نوشته نشده بود
طول و تفصیل زیادی داشت مثال ها و داستان‌هایی که به عنوان نمونه می‌آورد و حتی تعداد زیادی مثال و نمونه برای یک مورد آورده  شده...
        

          فوق العاده اموزنده
        

          کتاب خوبیه و خارج از اینکه از اسمش مشخصه چی قراره بخونین و قابل پیشبینیه و میشد انقدر طولش نداد، داستانها و تجربیات آموزنده ای رو به اشتراک میذاره که میتونه ایده های خوبی بده
        

          از کودکی در سرمان زده‌اند که چرا اینقدر ازین شاخه به آن شاخه می‌پری؟ چرا یک حوزه کاری را انتخاب نمی‌کنی که در آن استاد شوی؟ شدی دریایی با عمق یک سانت! همه کاره و هیچ کاره! به نظر شما کدام درست است؟ تخصص‌گرایی یا کل‌گرایی؟ عمق یا وسعت؟

رسانه‌های عمومی داستان نوآوری‌ها و خودیابی ها را مانند سفری با نظم و قاعده از نقطه الف به نقطه ب تعریف می‌کنند. مواردی چون روابت‌های الهام بخش از مسیری که ورزشکاران نخبه طی کرده‌اند سرراست و ساده به نظر می‌رسد، اما این داستان ها معمولا با بررسی عمیق یا با گذشت زمان پیچیده تر و نا خوشایندتر می‌شوند. این اندیشه جذاب است، چرا که نسخه‌ای آماده و منظم، با اطمینان و کارایی بالا تجویز می‌کند.

این کتاب با داستان‌هایی واقعی از زندگی انسان‌های بزرگ و تاثیرگذار به شما می‌گوید که برای قهرمان، هنرمند و برنده جایزه نوبل شدن نیاز به متخصص شدن سریع و عمیق ندارید و نگاه شما را به سمت یک دنیای جدید باز می‌کند و تمام عقایدِ بدون منطق ِافرادی که داستان‌هایی شبیه به قانون 10 هزار ساعت تمرین تا موفقیت را تنها راه موفقیت می‌دانند، با نمونه‌هایی مشهود زیر سوال می‌برد. دیوید اِپستین نویسنده کتاب گستره با مثال‌هایی واقعی به شما می‌گوید که دریچه نگاه افراد جنرالیست بسیار بزرگتر از افراد تخصص‌گرا است و آنها روش‌هایی بهتر برای حل مسائل نسبت به افرادِ عمیق دارند.
دین کیث سایمنتن، پژوهشگر خلاقیت، نشان‌داده‌است که مبتکران برجسته هرچه آثار بیشتری تولید می‌کنند چیزهای به درد نخور بیشتری بینشان پیدا می‌شود و شانسشان برای دستیابی به یک موفقیت خارق العاده بالاتر می‌رود. ادیسون بیش از هزار اختراع داشت که بیشترشان کاملاً به درد نخور بودند و بارها رد شده بودند. درست است که لشکر شکست خورده‌ای از اختراعات داشت اما موفقیت‌هایش، از جمله لامپ روشنایی که به تولید انبوه رسید، دستگاه صدانگار و دستگاه پیش تولید پروژکتور فیلم، بسیار بنیادی و مهم بودند.

        

          افزایش وسعت شخصی و حرفه ای زمان بر است و برای دستیابی به آن باید قیدِ شروعِ زود هنگام را زد،اما ارزش ش را دارد.متخصصانِ بسیار معتبر می توانند به افرادی  بسیار تنگ نظر تبدیل شوند که هرچه تجربه و اعتماد به نفس شان بیشتر می شود،تنگ نظر تر هم می شوند و ترکیبی خطرناک می آفرینند.بهترین نوع یادگیری آن است که به آهستگی صورت می گیرد و نتیجه ی آن،دانش اندوزیِ پایاست.
        

          یک کلمه & استراتژی زندگی من
فوق‌العاده خوب و درست از منظر من
و دوبار خواندمش 
چندین بار قرضش دادم و آخر گم شد .
برای فلسفه تحلیلی خوانان ،سودایی مزاج ها،منظم مرتب ها شدیداً توصیه نمی شود،چون واشر سر سیلندر می زنند
        

          در این زمینه کتاب‌های متنوعی رو داریم که ممکنه برای تازه واردین به بازار کار یا دانشجویان علاقه‌مند سردرگمی ایجاد کند اما به شخصه متن این کتاب و گریزهایی که به تحقیقات علمی می‌زند را بیشتر می‌پسندم.
در مجموع خواندن این کتاب به تنهایی مرجع تصمیم‌گیری نباید بوده و سعی کرد صرفاً به عنوان بخشی از دیدگاه هر شخصی در مورد عمق در یک زمینه یا دید سطحی مورد نظر باشد.