موقع خوندن کتاب حس می‌کردم عزیز ترین آدم زندگیم، رفته  میون یه مشت گانگستر و خلاف کار. این دلنگرونیم برای بیلی باتگیت یعنی شخصیت پردازی کتاب عالی بود.
از بوی سیر دهن شخصیت ها بگیر تا جسارت و زرنگی بیلی که از دل دیالوگ ها در میومد.
کتاب پر از تصویر های جون دار و قشنگ بود. تصویر هایی که حداقل من هیچ وقت فراموششون نمی‌کنم.  
از خوندش واقعا لذت بردم. کتاب شیرین و قشنگی بود :)))
          

            به نام او

🔹️بیلی باتگیت دومین رمانی بود که از ای.ال.دکتروف می‌خواندم، اولین کتاب رمانِ بسیار خوبِ  رگتایم بود. هر دو رمان را با ترجمه شیوای نجف دریابندری خواندم.

🔸️ رگتایم را پنج سال پیش خواندم، هرچند چیز زیادی از آن در خاطر ندارم ولی ساختار بدیع و ضرباهنگ سریع که با نوع داستان هماهنگ بود در یادم مانده است و از کتابهایی‌ست که باید دوباره بخوانم، مقدمه نجف هم از آن نوشته‌های خوب اوست که تا به‌ امروز چندین بار خوانده‌ام، و اما بیلی باتگیت

🔸️از لحاظ ساختاری این رمان با رگتایم در دو دنیای جداگانه قرار دارند، انگار که دو نویسنده آنها را نوشته‌اند. رگتایم ساختاری نو با َرباهنگی بالا داشت ولی بیلی باتگیت داستانی‌ست که ساختاری کلاسیکتر دارد که سیر اتفاقات در آن چندان سریع نیست و در بعضی از فصلها اتفاق خاصی نمی‌افتد و راوی بیشتر به توصیف حالات درونی شخصیتها می‌پردازد.

🔸️بیلی باتگیت داستان نوجوانی با نام مستعار بیلی باتگیت است که به‌صورت اتفاقی عضو دسته‌ای معروف از خلافکاران نیویورک می‌شود و اتفاقاتی را از سر می‌گذراند، همانطور که دریابندری در مقدمه مستوفای خود بر این کتاب می‌گوید، کتاب به‌نوعی پارودی یا نقیضه‌ای بر رمان‌های گانگستری آمریکایی است. بسیاری از اتفاقا چنان کاریکاتورگونه است که شکی باقی نمی‌گذارد که دکتروف می‌خواسته داستانهای گانگستری را به‌شوخی بگیرد، خصوصاً پایان‌بندی رمان.

🔸️رمان جزو رمانهای محبوب من نبود هرچند از خواندنش لذت بردم خصوصاً از ترجمه خوب نجف و لحنی که برای ترجمه به آن رسیده بود (البته نسخه دیگری از این کتاب با عنوان بیلی بتگیت با ترجمه #بهزاد_برکت توسط نشر قطره منتشر شده است که من بخش‌هاییش را خواندم و الحق خوب بود تفاوتش با ترجمه نجف در این بود که برکت داستان را با فارسی معیار ترجمه کرده است) به هررو خواندنش خالی از لطف نیست. البته این کتاب مرا مجاب کرد که باز هم از ادگار لارنس دکتروف -این نویسنده تجربه‌گرا- بخوانم.
.
🔹️در آخر اینکه بعد از اتمام کتاب نسخه سینمایی آن را با کارگردانی رابرت بنتون و بازی داستین هافمن و نیکول کیدمن که در سال نود و یک میلادی ساخته شده است، دیدم. که فاصله بعیدی از رمان داشت. کارگردان اصلا لحن طنز رمان را نفهمیده بود و با تصرفهایی که در داستان خصوصاً پایان‌بندی کرده بود علی‌رغم بازیگران مطرح اثری بی‌کیفیت را عرضه کرده بود. امتیاز من به این رمان از پنج، سه است و به فیلم از پنج، یک.