داستانش خوب بود، یه جورایی شبیه فردریک بکمن بود، بدون طنز شیرین‌ش و اون شخصیت‌‌پردازی‌های فوق‌العاده‌ش البته. اما از ترجمه‌ش بیشتر از این‌ها انتظار داشتم. 

+ چقدر مدارس انگلستان وحشتناکن! انگار زورگویی و قلدری خیلی شایعه تو مدارسشون. هم اینجا، هم خلا موقت، هم کبوتر انگلیسی... فکر کنم تنها مدرسه‌ی خوب انگلستان، هاگوارتزه =) بعد از سقوط اسمشونبر البته.
          

            داستان یک بعلاوه یک در مورد یه زن به نام جس از سطح پایین جامعه انگلیسه که چندتا شغل داره تا بتونه زندگیشو تامین کنه، یه زن فوق العاده مثبت اندیش و کاری که برحسب کارش با مردی از طبقه های بالاتر برخورد میکنه و ..... کتابیه که یه بار میخونینش و احتمالا دیگه سراغش نمیرین، چون چیز خاصی نداره، یه داستان عاشقانه که فقط میگه باید امیدوار باشید تو زندگی.... من امید به زندگی جس رو دوست داشتم و مثبت اندیشی اون، اینکه آخر سر یه جایی همه چیز درست میشه و میشه اونی که ما میخوایم...
          

            این کتاب یکی از بهترین کتابایی بود که از جوجو مویز خوندم.
واقعا از خوندنش حس خوبی بهم دست داد و بی نهایت از مطالعه ش لذت بردم.
به نظرم از کتابایی که در گذشته از این نویسنده خوندم هم جذاب تر بود.البته بعد از کتاب دختری که رهایش کردی.
          

            این کتاب رو خیلی ببشتر از من پیش از تو دوست داشتم. بنظرم این خیلی قشنگ تر بود هم عاشقانه ای که داشت و هم از لحاظ روند داستان و اتفاقاتی که می افته. شاید چون پایان خوشی داشت...
از این کتاب ترجمه های زیادی هست اما بنظرم این ترجمه از همشون بهتر بود.
https://taaghche.com/book/28469
          

            "جس"، زنی که در روزمرگی و دویدن های مکرر برای به دست آوردن پول گم شده، شخصیت اصلی کتاب رو به عهده داره. جس یک دختر با استعداد فوق‌العاده در ریاضی به اسم "تنزی" داره که میتونه بورسیه یه مدرسه عالی رو بگیره اگر فقط جس بتونه اون مقدار پولی که بورسیه پوشش نمیده رو پرداخت کنه. یه پسر هم به اسم "نیکی" داره که البته پسر واقعی خودش نیست و از همسر سابق شوهرش هست اما جس اون رو مثل خانواده خودش پذیرفته و هرروز و همیشه نگران کبودی پای چشمش به خاطر دعوا با قلدرهای محله، سیگارهایی که نمیتونه جلوی کشیدنشونو بگیره و بیتفاوتی پسر به همه چیز هست. همسرش در یک شهر دیگه زندگی میکنه و فقط با تماس تصویری با جس و بچه‌ها صحبت میکنه. به اونها میگه که داره تلاش میکنه پول دربیاره اما درباره مدرسه تنزی...خب اون پولی نداره که کمکی کنه.
شخصیت بعدی داستان، "اِد" نام داره. مردی که برخلاف جس نگرانی مالی نداره. وقتی که در اوج موفقیت کاری به سر میبره و منتظره تا تلاشش برای کسب و کارش به ثمر بشینه، یک طوفان همه چیز رو به هم میریزه و این طوفان، یک زن هست که اد با اعتماد بیجا به اون، کار و زندگیش رو در معرض خطر قرار میده. پس اد فعلا باید از شهر دور بشه.
جس هم برای بردن تنزی به مسابقه‌ای که جایزه اون میتونه شهریه مدرسه رو جور کنه باید از شهر بره.
اونا تصادفی همدیگرو میبینن و هم مسیر میشن.
اما این اولین دیدار نیست. و البته همه قضیه هم نیست.

میشه گفت عشقشون یکم زود و غیرمنتظره بود و این نقطه ضعف کتاب از دید من هست.
اما نقطه قوتش اینه که در پایان داستان درباره هر شخصیت و روابطش با بقیه چیزهایی رو یاد گرفته و از اشتباهاتشون درس میگیریم.
          

            حقیقتا این کتاب پسندم نشد
اغراق نویسنده در بعضی جاها
و خار نشون دادن قشر ضعیف جامعه و خنگ و احمق و کثیف جلوه دادن اونها
سطحی بودن تفکر زنان
و درکل حال به هم زن مخصوصا اواسط کتاب
          

            کتاب خوبیه
حس خوبی بهم داد.
پیشنهاد میکنم
          

            این کتاب به شدت معمولی بود.البته قبل شروع کردنش هم می دونستم که با چه رمان و نویسنده ای طرفم ولی به هرحال برای گذران وقت خوندمش.
داستان اصلی و سوژه ی عاشقانه ای که نویسنده سراغش رفته خیلی سطحیه.شخصیت های کتاب از تیپ سازی بیرون نیومدن و قابل درک نیستن چون هم تو شخصیت پردازی هم تو جهان بینی و تفکرات شخصیت ها و همچنین جهان داستان اغراق شده.
در کل رمانیه که چیزی به آدم اضافه نمیکنه و فقط برای روزای پر مشقله خوبه که از هیاهو دورتون کنه ولی نکتش همینجاست.حجم کتاب زیاده و ریتم کنده.
کتاب تو یک سوم ابتدایی کلیشه ای و یک سوم میانی کنده.تنها یک سوم انتهایی کمی جالبه...
این اولین کتابی بود که از جوجو مویز خوندم...شاید بگید چرا رمان معروفشون (من پیش از تو) رو نخوندم؟چون قیمتش بالای ۲۰۰ تومنه و فکر نمیکنم ارزش داشته باشه...این کتاب هم چاپ قدیمش رو ۶۰ تومن خریدم.
ولی در کل ممنون این کتابم چون بعد مدت ها تونستم رمان بالای ۵۰۰ صفحه بخونم...کلا رمان های بلند برام سخته خوندنش...
          

            «دوست واقعی مثل کتابی است که هر وقت زمینش بگذاری، می‌توانی بعد از یک هفته یا حتی دو سال، دوباره دست بگیری و ادامه‌اش را بخوانی.»

کتاب‌های جوجو مویز برای من نماد کتاب‌های زرد بود، بدون اینکه حتی یکی‌شون رو خونده باشم. نمی‌دونم چرا، اما احتمالاً به این خاطر که یکهو گل کرد، از هر کتابش چندتا ترجمه اومد بیرون و یه مدت همه‌جا پر شده بود از کتاب‌های مویز. ژانر کتاب‌هاش هم که عاشقانه بود، زرد بودن رو بیشتر به ذهن من متبادر می‌کرد. خلاصه که مدتی همین ذهنیت رو داشتم تا اینکه یکی دوتا از دوستان بعد از خوندن این کتاب و دو سه تا کتاب دیگه‌اش، خیلی ازش تعریف کردن. منم وسوسه شدم بخونمش.

خوندن این کتاب برای من حدود دو سال طول کشید (دقیق‌تر، 714 روز)، اما علتش این نبود که کتاب بدی بود یا ترجمه‌ی بدی داشت. من با کتاب صوتی میونه‌ی چندان خوبی ندارم، چون تمرکز روش برام سخته، سرعت خوندن دست خودم نیست و کلی دلایل دیگه. البته سعی می‌کنم گوش بدم، اما خب باید کیفیت کتاب صوتی خیلی خوب باشه. این کتاب رو هم صوتی گوش دادم و گرچه که کیفیتش خیلی خوب بود، اما فقط توی بازه‌های خاصی می‌تونستم گوشش بدم. همین شد که خوندن کتاب دو سال طول کشید. حالا می‌خوام به همون نقل قولی که اول مرور آوردم ارجاع بدم. با وجود تکه‌تکه گوش دادن کتاب، بعضاً با فواصل زیاد، اما هر بار که کتاب رو پخش می‌کردم، زندگیِ جس و ادی و تنزی و نیکی کامل یادم بود، جوری که انگار واقعاً یه بازه‌ای رو باهاشون زندگی کرده بودم و همین نشون می‌ده که چقدر این کتاب خوب نوشته شده.

داستان کتاب خیلی عجیب نیست، اما پر اتفاقه. ماجرای مادریه که از شوهرش جدا شده و دختر خودش و پسرِ همسرش رو که از همسر اول شوهرشه، تنهایی بزرگ می‌کنه. برای در آوردن خرج زندگی باریستایی می‌کنه، خونه‌ها رو تمیز می‌کنه، تعمیرات انجام می‌ده و البته آخرش هم هشتشون گروی نهشونه. بچه‌ها هم هر کدوم ویژگی‌های منحصربه‌فرد خودشون رو دارن. نیکی، ناپسری جِس، به‌خاطر تفاوتی که با بقیه داره، توی مدرسه اذیت می‌شه و گوشه‌گیره. تنزی، دختر هشت ساله‌ی جِس، مخِ ریاضیه و به خاطر نمرات خوبش، از طرف یه مدرسه‌ی خیلی خوب، اما خصوصی و گرون، پذیرش می‌گیره. مدرسه‌ای که آینده‌اش رو تأمین می‌کنه، اما خب هزینه‌ی تحصیل بالایی داره. با اینکه مدرسه حاضر می‌شه به تنزی تخفیف قابل‌توجهی بده، اما باز هم تأمین اون هزینه برای جِس مأموریت غیرممکنه. اما تصمیم می‌گیره از یه فرصتی که براشون پیش اومده، نهایت استفاده رو بکنه، از اون طرف یه جایی هم وسوسه می‌شه کاری بکنه و... بیشتر نمی‌گم که اسپویل نشه (جالبه برام که گرچه از تموم کردن کتاب پنج ماه می‌گذره، هنوز داستانش این‌قدر شفاف توی ذهنمه! )

داستان خیلی واقعیه. مشکلات مادر طلاق‌گرفته‌ای رو توی جامعه می‌گه که موقع جدا شدن سنی هم نداشته. خیلی ملموسه، خیلی دردناکه. از فقر می‌گه، از دست‌وپا‌زدن‌ها، از اینکه چقدر سخته انسانیت رو توی فقر حفظ کنی. اینکه چقدر اخلاق نسبیه. چقدر دنیا جای عادلانه‌ای هم نیست. فشاری که روی جس بود، فشاری که روی تنزی هشت ساله بود، فشاری که نیکی تحمل می‌کرد، از لابه‌لای کلمات حس می‌شد. فضا نسبتاً دلگیره، اما عشق هم توش جریان داره. عشق بچه‌ها به مادرشون، مادرشون به بچه‌ها و عشق‌هایی که در ادامه می‌آد. یعنی می‌خوام بگم نویسنده توی سیاهی مطلق رهات نمی‌کنه، همون‌طور که زندگی، عمدتاً، این‌طور نیست.

 شخصیت‌پردازی خیلی خوبی داره. حتی سگِ گنده‌ی خانواده شخصیت‌پردازی داره، جوری که وقتی اتفاقی براش می‌افته، آدم کلی غصه می‌خوره و ناراحت می‌شه. نویسنده هم آدم به‌شدت مریضیه. یه جایی توی فصل‌های آخر، اینجوری بودم که لعنتی! بذار اینا یک دقیقه نفس بکشن! بذار یه آب خوش از گلوشون پایین بره! اصلاً من برای این قصه پایان شاد می‌خوام! (اونم منی که پایان‌های ناشاد رو بیشتر دوست دارم). از اتفاقات، تصادف‌ها، حماقت‌ها، برداشت‌های اشتباه، همه و همه کلی حرص می‌خوردم و در عین حال نویسنده رو تحسین می‌کردم که این‌قدر واقعی نوشته.

بعد خوندن این کتاب نظرم درباره‌ی جوجو مویز عوض شد. نمی‌دونم ممکنه بازم ازش کتاب بخونم یا نه (شاید یه زمانی که باز توی حس و حالش بودم)، اما قطعاً به نظرم زردنویس نیست. توی تعریفم از زرد بودن هم تجدید نظر کردم. هر کتابی که پرفروش می‌شه و عامه‌پسنده و عاشقانه است، زرد نیست. می‌تونه همه‌ی این‌ها باشه، اما خوب نوشته شده باشه، حرف و دغدغه داشته باشه و خواننده بعد تموم کردنش حس نکنه وقتش رو تلف کرده.

ترجمه‌ی کتاب هم واقعاً خوب بود. نسخه‌ی صوتی هم با گویندگی خانم شیما درخشش عالی بود. به‌خصوص که داستان در مجموع روانه و گوش دادن نسخه‌ی صوتیش، چون متن پیچیده‌ی عجیب‌غریبی نداره، با تمرکز پایین هم امکان‌پذیره. سانسور هم که البته توی کتاب‌های این‌چنینی اجتناب‌ناپذیره و می‌شد حدس زد چه جاهایی متن تغییر کرده یا حذف شده، اما روایت‌گری داستان اون‌قدر قوی بود که سانسورها آدم رو زیاد اذیت نکنه.
          

            جوجو مویز با دو کتاب ( من پیش از تو و کتاب من  پس از تو)  در ایران معروف شد. کتاب یک بعلاوه یک سومین کتاب جوجو مویز است که از سوی انتشارات آموت در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.
این کتاب به داستان زندگی جسیکا توماس می پردازد. زنی تنها که خانواده ای عجیب را اداره می کند. دختر او عاشق ریاضی است و از رژلب متنفر است، با این حال پسر خانواده عاشق آرایش است!
جسیکا در دریاکنار نظافت چی خانه هاست و در یک کافه هم کار می کند. او تمام تلاش خود را می کند تا در نبود شوهرش زندگی خوبی برای بچه هایش رقم بزند.
در سوی دیگر داستان اد نیکلاس را داریم. مردی موفق و ثروتمند که طی یک اتفاق، اشتباه بزرگی مرتکب می شود و مجبور می شود محل کارش را برای مدتی ترک کند و در ویلای خود در دریاکنار زندگی کند.
در ادامه، داستان به شکلی پیش می رود که این دو با هم برخورد می کنند و این تازه شروع ماجراهای کتاب است.
اد نیکلاس نمی خواهد به کسی کمک کند و جسیکا توماس هم نمی خواهد کسی به او کمک کند، اما…
کتاب یک بعلاوه یک به صورت دانای کل روایت می شود و در هر فصل روی یک شخصیت تمرکز دارد.
          

            داستان روان و خوبی داشت با پایان قابل پیش بینی
من به شخصه دوس دارم یک رمان کمی به اطلاعاتم اضافه کنه، چون قبلا کتاب کشتی عرو س ها از جوجو مویز هم خونده بودم گمون می کردم اینم کتاب پرماجرایی باشه ولی خب ازین کتاب چیزی نصیبم نشد؛ از اون رماناست که لابلای خوندن کتابای سخت و پیچیده باید خونده بشه تا یکم به مغزتون استراحت بدید
          

            یک بعلاوه یک
یک رمان قابل قبول از جوجو مویز. مشکلات زندگی یک مادر طلاق گرفته با دو فرزندش. و دختری که نابغه‌ی ریاضیه و باید در یک آزمون خاص شرکت کنه ولی پول کافی برای سفر و شرکت در آزمون ندارن و ...
«یک بعلاوه یک» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/28223