از آن کتاب‌های «بالاخره تمام شد»، «بخوان‌بفهم‌» و «روزی دوباره خواند»! توی سیر مطالعه‌ام، کتاب‌های معارف و اندیشه اسلامی یک جهش رو به جلوی اساسی پیدا کرد؛ وقتی توانستم ذره‌ذره این کتاب پرمغز و نغز و البته، سخت‌فهم را بخوانم و گوشه گوشه‌اش را، برای خودم یادداشت و حدیث و آیه بنویسم و صفحه صفحه «زندگی»‌اش کنم!
به نسبت صراط و حرکت، کمتر به جان فهمیدمش...نمیدانم، لابد به‌خاطر کدورت آینه دل است، نسبت به چندسال پیش...وگرنه زیان همان است و حرف همان و معرفت همان....خدا توفیق فهم روزافزون و عمل بیش از پیش به معارفش را، به ما عطا فرماید...
        

          من این کتاب رو با جمع خوندم.  بسیط‌تر از رشده.
        

          در همخوانی مشغول خواندن این کتاب هستم و به دلیل متن عمیق ان، باید آهسته این روند مطالعه طی شود.
        

          هرچه بیشتر روی متن این کتاب فکر میکنم متوجه این میشم که راهی طولانی تر از تصورم رو در پیش دارم و باید حرکت کنم.

((خوب هایمان کافر و خوب تر هایمان مشرکیم. تا حد توحید خیلی راه است. ما در عقیده به حق معتقدیم،اما در عمل کافریم. بیست و چهار ساعت ما به او نمیچسبد و ربط پیدا نمی‌کند،یک ساعت هم به او تعلق نمی‌گیردو حتی ده دقیقه هم برای او نیست! نماز ما،زندگی و مرگ ما ، دوستی و دشمنی ما برای غیر اوست. این کفر در عمل است. به خاطر این کفر از نظر فقهی نجس نمی شویم،ولی در واقع از اسلام بی بهره ایم.))