یادداشت

        هرچه بیشتر روی متن این کتاب فکر میکنم متوجه این میشم که راهی طولانی تر از تصورم رو در پیش دارم و باید حرکت کنم.

((خوب هایمان کافر و خوب تر هایمان مشرکیم. تا حد توحید خیلی راه است. ما در عقیده به حق معتقدیم،اما در عمل کافریم. بیست و چهار ساعت ما به او نمیچسبد و ربط پیدا نمی‌کند،یک ساعت هم به او تعلق نمی‌گیردو حتی ده دقیقه هم برای او نیست! نماز ما،زندگی و مرگ ما ، دوستی و دشمنی ما برای غیر اوست. این کفر در عمل است. به خاطر این کفر از نظر فقهی نجس نمی شویم،ولی در واقع از اسلام بی بهره ایم.))