لیلی گفت: "دلم زندگی می‌خواهد، ساده، بی‌تاب، بی‌تب".
اما انگار نمی‌شود؛ لیلی شعله‌ور می‌شود و می‌سوزد، تشنه می‌شود و زخم برمی‌دارد، چرا که لیلی عاشق است... "خدا در او دمیده است و هر که خدا در او بدمد، عاشق می‌شود". 

کتاب نام لیلی را بر خود دارد و دختران، 
اما لیلی نام دیگر انسان است و کتاب در مورد عشق است و رابطه‌‌ی خدا و انسان، که قلم لطیف و شاعرانه‌ی خانم نظرآهاری خواندنی‌اش کرده.
          

            " لیلی نام دیگر آزادیست"

دنیا که شروع شد، زنجیر نداشت ، خدا دنیای بی زنجیر آفرید. آدم بود که زنجیر را ساخت، شیطان هم کمکش کرد

دل ، زنجیر شد، زن زنجیرشد، دنیا پر از زنجیر شد و انسانها همه دیوانه ی زنجیری

خدا دنیا را بی زنجیر می خواست. نام دنیای بی زنجیر اما بهشت است

امتحان آدم اما همینجا بود، دستهای شیطان پر از زنجیربود

خداگفت: زنجیرهایتان را پاره کنید ، شاید نام زنجیر های شما عشق است

یک نفرزنجیرش را پاره کرد، نامش را مجنون گذاشتند

مجنون اما نه دیوانه بود و نه زنجیری. این نام را شیطان برای او گذاشت

شیطان آدم را در زنجیر می خواست، لیلی مجنون را بی زنجیر می خواست

لیلی می دانست خدا چه می خواهد، لیلی کمک کرد تا مجنو زنجیرش را پاره کند

لیل زنجیرنبود، لیلی نمی خواست زنجیر باشد. لیلی ماند ، زیرا لیلی نام دیگر آزادی است
          

            لیلی نام تمام دختران این  زمین است 
لیلی نام دیگر انسان 
لیلی نام دیگر آزادی است 
و ما همه لیلی هستیم 
مجنون هایمان زنجیر هایشان را پاره پاره کردند 
تا به ما برسند 
تا ما را از همان گل بی ارزش که شیطان بر آن سجده نکرد بسازند 
دنیا پر است از دیوانه زنجیری اما مجنون تنها عاقل دیوانه است .....
          

            خدا گفت لیلی یک ماجراست. ماجرایی آکنده از من. ماجرایی که باید بسازیش.
شیطان گفت تنها یک اتفاق است بنشین تا بیفتد.
آنان که حرف شیطان را باور کردند نشستند و لیلی هیچ گاه اتفاق نیفتاد.
مجنون اما بلند شد رفت تا لیلی را بسازد.
          

            لیلی 13 قصه نمادین دارد. داستان لیلی، قصه عاشقانه‌ای است بین انسان و خدا- که مجنون و شیطان در اضلاع دیگر این مربع داستانی قرار می‌گیرند، اما در فرآیند گفت‌وگوی خدا و لیلی، این مجنون است که رخ می‌نماید و نقش خود را به خدا می‌سپارد تا رابطه بین این دو را با تکیه بر شناسه‌های زمینی به ما نشان دهد.
«لیلی نام تمام دختران زمین است» جدا از احساسات فمینیستی، به محبوبیت زن در دستگاه آفریدگار اشاره دارد و خدا را شیدای لیلی-که نماینده انسان خاکی با عاطفه‌ورزی‌های مادرانه است- نشان می‌دهد.

هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 11، 15  اسفند1383.