خیلی زیبا،تلخ ودوست داشتنی تر از آنچه می‌پنداشتم!
سرنترس ،امید و درایت یوسف را دوست داشتم.
میشد با فتاح که همه چیزش را از دست داده بود بهتر همدلی کرد.برای +۱۵مناسب است.
وبرای کسانی که در لحظه های سخت از دست دادن به سرمیبرند.
به شدت روحیه مقاومت را بالا میبرد!!

          

            تا حالا شده به مفاهیمی مثل مرگ و زلزله فکر کنید؟ می‌دونید تو زلزله ترکیه و سوریه چه تعداد عظیمی از آدم‌ها کشته شدن؟
 
«گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند» یه کتاب دیگه از نویسندهٔ محبوبم محمدرضا بایرامیه. کتاب‌های «هفت روز آخر»، «کوه مرا صدا زد»، «بر لبه پرتگاه» و «سه‌گانه‌ای برای یگانه» رو هم بایرامی نوشته. هرکدوم به مسائلی مثل جنگ و زندگی روستایی و مشکلات زندگی می‌پردازه.
 
این کتاب راجع به اتفاقیه که سال ۷۵ برای اردبیل و روستاهای اطرافش افتاد: زلزله‌ای به عمق پنج و هفت دهم ریشتر! خیلی‌ها زیر برف و آوار رفتن و اون تعداد اندکی هم که جون سالم به در بردن، با حجم عظیمی از مصیبت و تنهایی روبه‌رو شدن.
 
«گرگ‌ها از برف نمی‌ترسند» داستان دو پسره به اسم‌های یوسف و فتاح. دو رفیق واقعی. همون رفیق‌ها که در کنار دوستی دعواهای سفت و سختی با هم می کنند و همون هم نشونهٔ صمیمیتشونه.
  
فتاح پسریه که دلش از محل زندگیش گرفته. می‌خواد بعد از عقد خواهرش، برای ادامه تحصیل بره شهر و دیگه پشت سرش هم رو نگاه نکنه. رؤیای شیرینی که چندان دوام نمیاره و جاش رو به حس تلخ رنج‌دیدگی میده.
 
این رمان منو به وجد آورد!
          

            کتابشو خیلی دوست داشتم 
پیشنهاد میکنم بخونید و لذت ببرید
البته بیشتر برای نوجوان ها ولی همه  دوسش دارن
          

            جزء اون کتاب‌هاست که خیلی دوستشون دارم :') از اول تا آخر کتاب برام جذاب بود و اتفاقات غیرمنتظره‌ای که برای دو شخصیت اصلی داستان می‌افتاد، هیجانش رو بیشتر کرده بود. تلفیقی بود از ترس، غم، امید و احساسات دیگه‌ای که به خوبی به تصویر کشیده شده بود و مخاطب رو با خودش همراه می‌کرد. خاطره‌ی خوبی هم از خوندنش دارم :) پیشنهاد می‌کنم بخونید به‌خصوص اگه نوجوان هستید.
          

            کتاب همیشگی دوران نوجوانی ام بود، چندبار خواندمش ؛ به رفیق صمیمی ام امانت دادمش و تلاش کردم بیشتر و بیشتر خوانده شود، هنوز هم خیلی دوستش دارم ...تصویر زیباییست از زندگی که تلفیقی از امید و ناامیدی؛ رسیدن و جاماندن و همه مفاهیمی که به انسان‌معنا می دهد . زندگی همانطور که هست نه با رنگ و لعاب کرایه ای  یا پرداخت و قهرمان سازی ... زندگی با همه دل نگرانی ها و بالا و پایین ها ..درست مثل شعر نیما که تکیه گاه محکم و مکمل این ماجرا خواهد بود :"آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید  ..."


قلم آقای بایرامی هنرمندانه و ذاتا نویسنده است . تصویرهای خوب می سازد و جملاتش را به یادماندنی بیان می کند . رگه هایی از تلخی در تمام داستان هایشان به چشم‌میخورد ...انگار رمان هایی که از ایشان میخوانی گس اند! اما نه‌گسی که آزار دهنده باشد بلکه آن طعم گس خوشایند عجین شده با شیرینی ...بسیار خواندنی و حتی غرق شدنی!