یک سفرنامه جذاب و قوی، از دانشجوی مسلمان ایرانی در آمریکا است، که نگاه انتقادی از آمریکا و ایران در صفحه به صفحه کتاب دیده می‌شود.
نویسنده قائل است دودهای فریبنده غربی باعث شده زیبایی های دماوند که استعاره از فرهنگ اسلامی- ایرانی است را نبینیم.
راوی از آمریکا چنین یاد می کند:« اساساً امریکا کاتالیزور خوبی است، برای شناخت افراد و دوستان و حتی برای نیروهای انقلابی. در اینجا چه بسیار بسیجیان ارزشی که تغییر رویه داده اند و چه بسیار افراد حقیقت جویی که لباس اصلاح و مخالفت با ارزش ها به تن داشته اند و عاقبت نیرویی ارزشی یا حتی انقلابی بیرون آمده اند و البته اصلاح طلبان زیادی که روی پله های هواپیما خود را را وا داده اند. از یاد نبریم که چمران و نیروهای بسیار زیادی در اوایل انقلاب همین کاتالیزور بیرون آمده و در تاریخ انقلاب ایران ماندگار شده اند.»
          

            سفرنامه جذابی بود و البته واقعی (مثل خاطرات سفیر قهرمان سازی نشده بود ! ) یعنی یک آدم معمولی عاشق ایران که برای تحصیل به آمریکا میرود و جالب تر این که آنقدر عشق به ایران دارد که حتی از حرف زدن و نوشتن انگلیسی احساس عذاب وجدان میکند و این تفاوت نگاه در همه جای این سفرنامه پیدا بود و بسیار جالب
          

            طی دهه‌های گذشته این همه دانشجو در مقاطع مختلف از ایران برای تحصیل به دانشگاه‌های آمریکا و اروپا رفته‌اند و با این‌حال تعداد کتاب هایی که از خاطرات این دانشجویان از تحصیل و زندگی در جامعه میزبان داریم شاید به تعداد انگشتان دو دست نرسد.
جناب علی‌حسن‌زاده خرق‌عادت کرده و خاطرات دانشجویی خود در شهر فیلادلفیا و دانشگاه یوپن یا همان پنسیلوانیا در رشته مدیا را قلمی کرده.
 نویسنده از زیبایی و زشتی جامعه غربی بدون هواداری می‌نویسد. گاه مقایسه می‌کند عناصر علم و هنر غربی را با فلسفه هنر و علم در شرق و ایران.
بدون تعارف بهترین کتابی بود که امسال خواندم. کم پیش می‌آید کتابی را بلند بخوانم، اما همراهی خانم و مخصوصا پسرم باعث شد شب‌هایی را به صورت جمعی به خواندن دماوند از برج‌های منهتن بگذرانیم.
          

            نثر بسیار زیبا و روانی داشت و روایت به گونه‌ای خاص مخاطب رو با خودش به فیلادلفیا و واشنگتن دی‌سی و ... می‌برد.
از اینکه هم نقاط مثبت و هم نقاط منفی تحصیل در آمریکا بیان میشه، مخاطب حس خوبی به ادامه مطالعه پیدا میکنه
زیباترین بخش این سفرنامه، رفاقت و آشنایی با سایر مهاجران بود.
          

            باسمه تعالی
خب من میخواستم که به مرور اینجا تکمیلش کنم ولی کتاب خیلی زود تموم شد. چندتا نکته در مورد این کتاب هست:
1. از لحاظ معرفی ساختارهای آموزشی آمریکا واقعاً نکات دسته اول و نابی داره؛ به خصوص وقتی با تجربیات نویسنده آمیخته میشه یا حالت مقایسه تطبیقی با کشور خودمون رو میگیره. از این جهت فوق العاده خوب بود.
2. نثر کتاب خیلی برای من جذاب نبود؛ به خصوص اینکه قبل ازاین کتاب، چمدانهای باز رو خونده بودم و توقعم از قلم نویسنده بالا رفته بود. نویسنده محترم سعی کرده بودن که با همراه کردن چاشنی طنز، روایت رو شیرینتر کنند که در موارد معدودی واقعاً لبخند به لب آورد. طنز جلوه دادن بعضی کلمات در متن با گذاشتن علامت تعجب هم واقعاً جذاب نبود.
3. نویسنده محترم چون با پس زمینه فرهنگی هستند و در همین حوزه به تحصیل پرداختند، تحلیلهای فرهنگی جالب توجهی ارائه دادند؛ اما این رو در مورد مسائل اقتصادی نمیشه گفت و ضعف جدی قابل مشاهده هست.

در مجموع با توجه به کمبود روزنگاری به خصوص در مورد دانشجویان خارج از کشور، گزینه بدی برای مطالعه نیست.