این که نظرات 4 متفکر محتلف درباره نسبت دین و مدرنیته در یک مجلّد گرد آمده بصیرت های زیادی به خواننده می دهد و باعث می شود تا مسیر مطالعاتی ای را با توجه به گرایش او به هر کدام از نظریات و منظرهای ارائه شده در کتاب مشخص کند. به طور مشخص، من بحث ملکیان را بسیار منظم و بنیانی یافتم و به نظرم مقالات او مساله را بسیار از ریشه و با وسواسی تحسین برانگیز شرح و بسط داده بود و البته سعی شده بود تا (به طور فشرده) مدل مطلوب مورد نظر خود را هم که همان معنویت است توضیح دهد. بحث های آقای مجتهد شبستری هم اطلاعات بسیار مفیدی درباره رویکردهای الهیاتی معاصر در مغرب زمین راجع به نحوه مواجهه با مدرنیته و همزمان داشتن تجربه دینی-معنوی می داد، ولی البته در آن مقاله خبری از نظریات خود شبستری نبود. در عوض بحث های دکتر سروش بیشتر مفاهیم و نظریات شخص سروش را در بر می گرفت و البته پرسش های زیادی را هم بر می انگیخت. در مباحث سروش دلالت های بیشتری در مورد مسائل سیاسی و جامعه شناسی روز وجود داشت و بخش مهم دیگر مقالات او هم به تبیین سه گانه معروف او در مورد اقسام دینداری می گذشت. تک مقاله کدیور هم به طور خاص به نقد رویکردهای سنتی و سیاسی به شریعت می پرداخت. در آنجا، کدیور به مساله دین و مدرنیته مشخصا از زاویه شریعت پرداخته بود و مدل پیشنهادی اش اسلامی معنوی که پاک و آراسته از پیرایه های تاریخی باشد بود که طنینی "پاک دینانه" داشت.
          

            کتاب را در مواقع بیکاری در محل کار و به مرور خواندم به همین دلیل طولانی شد خواندنش. کتاب پیاده شده چند سخنرانی از دکتر سروش و مصطفی ملکیان، محسن کدیور و  محمد مجتهد شبستری است
من با سخنرانی های دکتر سروش بخاطر متن قوی و شیرین و استفاده زیادی که از مثالهای ادبیات فاخر ما میکنند بیشتر ارتباط برقرار کردم هر چند که نوع استدلالهای ملکیان و نظم و چیدمان ادله اش رو میپسندم
در کل شاید این مشکل ارتباط سنت و تجدد برای هر کس به گئنه ای مطرح باشه که در این کتاب بیشتر از منظر دینی بررسی میشه