اگه بخوام خیلی خلاصه نظرم رو راجع به این کتاب بگم، می‌تونم از عبارتِ "کتاب علوم" استفاده کنم.

با دونستن راجع به انیمه‌ای که میازاکی ساخته، این کتاب به نظرم جالب اومد و خیلی کنجکاو شدم که بخونمش. ولی از همون اول که شروعش کردم، نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و اگر با کسی کتاب رو همخوانی نمی‌کردم، توی همون فصل دوم کنارش می‌ذاشتم.

خوندنِ کتاب برام سخت بود و عملا به زور خوندمش. سه فصل ابتداییِ کتاب برام غیرقابل تحمل بود و انقدر یهو راجع به فیزیک و... صحبت می‌کرد که کلافه می‌شدم و بعد از هر پارگرافی که می‌خوندم، فریاد می‌زدم "مگه کتاب علومه؟!" 💀

فصل‌های ۴ تا ۸ این کتاب به نظرم بهترین بخش این کتاب بودن و به نظرم دقیقا فصل‌هایی بودن که مرتبط با موضوع کتاب بود. دقیقا توی این فصل‌ها، می‌شد اون رشد شخصیتی کوپر رو دید و اون روندی که برای انسان بهتری شدن باید طی می‌کرد رو به تصویر کشیده بود.
خوندنِ زندگی رومزه‌ی کوپر و دوستاش، بالا و پایین‌های روابطشون و اون دوستیِ قشنگی که داشتن، زیبا بود. این فصل‌ها ساده ولی خوب بودن و فقط به خاطر همین فصل‌ها به کتاب چنین امتیازی رو دادم.
بخش‌هایی از کتاب هم درباره‌ی سرگذشت ناپلئون بود که خیلی دوست داشتم و برام خیلی جالب بود. 

دو فصل پایانی کتاب هم به تاریخ پرداخته بود و تا به خودم اومدم دیدم دارم راجع به تاریخچه‌ی مجسمه‌ی بودا و هند و حمله‌ی اسکندر می‌خونم که کاملا گیج‌کننده بود و برخلاف سرگذشت ناپلئون، هیچ ایده‌ای نداشتم که از چه چیزی به  این بخش از تاریخ رسیدن و قراره در نهایت، چه نتیجه‌ای ازش بگیرن؟ 

بخش‌هایی از کتاب هم شامل صحبت‌ها و نصیحت‌های داییِ کوپر می‌شد که با عنوان "دفترچه‌ی دایی" مشخص شده بودن. خوندنِ این بخش‌ها هم برام آزاردهنده بود و گاهی نمی‌فهمیدم داییه چی می‌گه و چجوری نتیجه‌گیری می‌کنه. 

خوندنِ کتاب برای من مثل این بود که صرفا یه سری اطلاعات فیزیک و شیمی و تاریخ بخونم و حتی متوجه نمی‌شدم در نهایت، کتاب قراره چه نتیجه‌گیری‌ای داشته باشه.

این کتاب، برای سلیقه‌ی من مناسب نبود و فکر می‌کنم برای نوجوان‌ها مناسب‌تر باشه و ممکنه داستان رو بیشتر از من، دوست داشته باشن.☘️
        

          کتاب درباره پسری ۱۴ ساله به نام کوپر هست که در زندگیش با سوال ها ، چالش ها و مشکلاتی روبه رو میشه و این موضوعات رو با دایی اش  درمیون میزاره و دایی اش بهش کمک میکنه که چگونه با این چالش ها روبه رو بشه و چطور رفتار کنه .
یه قسمتی تو کتاب وجود داشت به اسم دفترچه دایی ، من این قسمتو خیلی دوست داشتم چون بعد از جریانی که برای کوپر پیش میومد داییِ کوپر در این دفترچه آموزه ها و نکاتی  که از اون جریان  میشه درس گرفت رو برای کوپر توضیح میده .
تو فصل نهم کتاب درباره تاریخچه بودا  توضیح داده بود و این چیزی نبود که انتظار داشتم تو این کتاب باهاش رو به رو بشم ولی بازم میتونه جالب باشه. 
کتاب اموزنده ای هست و انگار توش دایی به کوپر یاد میده جایگاه خودشو تو دنیا پیدا کنه و چطور درست زندگی کنه.
شنیدم که قراره انیمه این کتاب توسط هایائو میازاکی ساخته بشه.

        

          چطور زندگی می کنید
نشر پریان
        

          مهم‌ترین دلیل خواندن و ترجمۀ کتاب ساخته شدن آخرین انیمۀ میازاکی است که از روی این کتاب ساخته شده. با توجه به داستان و تبلیغات انیمه، ظاهراً هیچ ربط محکمی بهم ندارند و اگر دوبه‌شک هستید که اول کتاب را بخوانید یا نه؟ احتمالاً در دو دنیای متفاوت هستند. مقدمۀ کتاب از نیل گیمن است و خود همین می‌تواند دلیل دیگری بر خواندن کتاب باشد. 
کتاب دو بخش عمده دارد. ماجراهای کتاب و یادداشت‌هایی که دایی شخصیت اصلی دربارۀ ماجراهای و حرف‌های بین خواهرزاده‌ و خودش مطرح می‌شود بیان می‌کند. یادداشت‌ها عمیق و انسانی هستند و در نگاه اول شبیه نصیحت، اما واقعاً این‌طور نیست و من به شخصه با توجه به رابطۀ دایی و کوپر باور می‌کنم چنین یادداشت‌ و حرف‌هایی مطرح شود. اما بخش دوم ماجراها است. بسیار ساده و دم‌دستی اما بسیار هوشمندانه نوشته شدند. شخصیت‌ها جان دارند و همراه آن شاد می‌شویم و دوست داریم کنارشان قدم برداریم. و چینش هیمن ماجراهای ساده در کنار یکدیگر دنیای کتاب را تشکیل می‌دهد که احتمالاً بعد از خواندنش بگوییم: «آخیش! خیلی کیف داد.»
        

          به نظرم خوندن این کتاب برای یه نوجوون خالی از لطف نیست،واقعا حرف های مفیدی توش هست که میتونه به آدم کمک کنه خودش رو و دنیایی که داره توش قدم میذاره رو بهتر بشناسه و یکم بیشتر راجع به خودش فکر کنه.
اما شاید برای منی که از نوجوونیم گذشتم و این چیز هارو خودم تجربه کردم و بهشون رسیدم بعضی جاهاش کمی خسته کننده میشد،مخصوصا قسمت نامه های دایی کوپر‌.
فضای داستان خیلی قشنگ بود،احساس میکردم منم توی ژاپن دارم زندگی میکنم و همراه کوپر و دوستانش به مدرسه میرم و کنارشون بزرگ میشم،حقیقتا باعث شد برای زمانی که من هم توی اون سن بودم دلم تنگ بشه و فکر کنم شاید من هم اونموقع باید جور دیگه ای فکر میکردم و به مسائل نگاه میکردم.