اگه کش دادن بیهوده نویسنده رو در نظر نگیریم میتونم بگم رمان جذابی بود
شخصیت پردازیه خوبی داشت 
یکی از نکات مثبتش همین بود؛که تو به طور کامل می‌تونستی حالات شخصیت هارو درک کنی و این لذت بخش بود
قسمت های پایانی اونقدر هیجان انگیزه که نمیتونی کتاب رو زمین بزاری و این فوق‌العاده است!:)
          

            این رمان شبیه فیلم های جنایی بود که ذهن رو درگیر میکنه با هر احساس نویسنده شمارو همراه خودش میبره ، احساس ترس و وحشت و بیماری و ضعف و شادی و پیروزی رو پا به پای نویسنده پیش میرید ولی با ی فیلم دو ساعه میشد تمامشو حس کرد و نویسنده لازم نبود اینقدر داستانو کش بده که اخرش خودشم ندونه چجور تمومش کنه پایانش قابل پیش بینی بود بد نبود 
          

            «زنی در کابین ۱۰» اثری شخصیت محور است که تاکید بر عنصر «مواجهه با اتفاق» دارد. همچنین این تعریف یکی از مولفه‌های این اثر است که بعنوان قوه‌محرک عمل می‌کند. 
روایت توسط شخصیت اصلی به نام «لو» بازگو می‌شود که در آن تغییرات رخ می‌دهد. همچنین این اثر بسیار تلاش دارد پیچیدگی‌ها را همچون مجموعه «پوآرو» پیش ببرد بی آنکه کارآگاهی وجود داشته باشد. پایان‌بندی هم نیم نگاهی هالیوودی دارد که این انتخاب از سوی نویسنده جای بحث دارد.
          

            کتابی کاملا در سبک رمان های آگاتا کریستی 
پرکشش و جذاب 
کاملا میشد حس کارکتر رو فهمید 
یک سوم آخر کتاب رو‌نمیشه زمین گذاشت 
          

            اولین و بهترین کتاب جنایی که در زندگی‌ام مطالعه کردم!
بهتون اطمینان میدهم زمانی که این کتاب را می خوانید کنار گذاشتمش برایتان طاقت فرساست!
بخاطر دارم نسخه‌ی صوتی این کتاب را گوش دادم و به قدری مرا هیجان زده کرد که ظرف مدت یک شب داستان را تمام کردم!
          

            - داستانی کش داده شده از یک جنایت در کشتی تفریحی مرموز

داستان اصلی تقریبا از میانه های کتاب شروع میشه و تا اون بخش از کتاب داستان روند آروم و کسل کننده ای رو طی میکنه و ذوق مخاطب برای داستان از بین میره.
نویسنده با تفسیر جزئیاتی نا مربوط که در روند داستان تاثیر گذار نبودن داستان 
رو بیش از اندازه کش داده‌ و برای این داستان حدود ۲۰۰ صفحه کافیه.
--اما در‌ مورد نقاط مثبت کتاب:
داستان پایان بندی نسبتا مناسب و تر و تمیزی داشت.
شخصیت ها به جز چند مورد به خوبی و کامل پردازش شده بودند و همگی خاکستری و در خور یک داستان معمایی بودند.
مورد دوم  دلیل من برای ادامه این کتاب بود.
و اما در‌مجموع این کتاب  انتظارات من رو برآورده نکرد.

          

            رمان خوب و جالبی بود واقعا داستان پردازیش رو دوست داشتم حین خوندن کتاب شما مدام درگیر میشید،همراه لو دنبال آدم مشکوک میگردید،انگشت اتهامتون رو سمت همه میگیرد و به انواعی از تئوری ها فکر می‌کنید و در نهایت اون چیزی که بهش فکر نکردید میشه...
من که به شخص احساسات و افکارم با کتاب همراه میشد و هم استرس،ترس،نگرانی،غم و حتی شادی تجربه کردم.
فقط حس میکنم آخرش یکم یهویی جمع شده بود و اینکه خیلی نویسنده رو حال لو مانور میداد کش میداد در کل بهتون پیشنهاد میکنم بخونیدش. اما بازم سلیقه ها متفاوت اول نسخه نمونه بخونید اگر خوشتون اومد بقیش بخونید..
          

            زن کابین شماره ۱۰ کتاب بدی نبود بسته به انتظاری که ازش دارید، نمی‌دونم از یک کتاب جنایی/معمایی چه انتظاری دارید، اما قاعدتاً نباید انتظار آموزش و عرفان و فلسفه داشته باشید. این رو از این جهت میگم که توی بعضی از نظرات دیدم از محتوا که چیزی نداشت انتقاد شده! داستان از این قراره که یک خانوم خبرنگار از طرف کارش به سفر با یک کشتی تفریحی فرستاده میشه و شب که توی اتاقش خوابیده با صدایی بیدار میشه و به نظرش میاد جسدی از کابین کناری، کابین شماره ۱۰، به داخل آب پرتاب شده، و بعد شروع می‌کنه به یافتن حقیقت. ایده‌ی داستان خوب بود هرچند تکراری، پیش رفتن داستان فقط در وسط داستان پر سرعت و دلپذیر بود اما ابتدا و انتها کمی حوصله سر بر، در مورد پایان هم کمی باز بود اما من دوست داشتم و به نظرم بزرگترین مشکل کتاب این بود که ایده و داستان ظرفیت این حجم رو نداشت، شاید یک کتاب دویست صفحه‌ای با صرف‌نظر کردن از توضیحات اضافه باعث میشد کتاب مقبول‌تری باشه.ه
          

            این داستان از یک طرف، یه معمای جالب و پر تنش بود. از طرف دیگه، تناقضات بدی درمورد شخصیت اصلی داشت.
لو یه سفرنامه نویسه و از اینکه به عنوان بخشی از کارش به یک سفر دریایی مجلل کوچک دعوت می‌شه، هیجان زده‌ست. اما این هیجانش به زودی به پایان می‌رسه وقتی که او شاهد چیزیه که به نظر می‌رسه زنی تحت فشار قرار گرفته.
مشکل اینه که هیچ مسافری گم نشده، بنابراین هشدارهاش عمدتا با بی‌تفاوتی مواجه می‌شه پس خودش دست به کار می‌شه و سعی می‌کنه معما رو حل کنه.
امیدوار کننده به نظر می‌رسه، نه؟!
لو یکی از آزاردهنده‌ترین شخصیتی‌هاییه که تا حالا باهاش برخورد کرده‌م.
در طول داستان، لو به طرز باورنکردنی‌ای از کم خوابی خسته‌ست. (50 بار در طول داستان ذکر شد)، دائماً در آستانه مستیه، گرسنه‌ست (یه سختی غذا می‌خوره)، غیر دوستانه، ستیزه جو و مجادله‌گر ( با نامزدش و پارتنر قبلیش)، دفاعی، و کاملاً گنگه. به نظر می‌رسه حتی چیزهای ساده‌ رو هم درباره‌ی یه سفر دریایی نمی‌دونه، اون هم در حالی که برای پوشش دادن یه سفر دریایی به عنوان بخشی از کارش اونجاست.(تناقض ۱)
هر وقت کسی رو می بیند یخ می‌زنه و نمی‌دونه چی بگه و ما باید باور کنیم که او نه تنها یک روزنامه‌نگار با 10 سال تجربه‌ست، بلکه می‌تونه یک معما رو هم حل کنه. :) (تناقض ۲)
عمدتاً در حال اشتباه کردن و زیر و رو کردن چیزهاییه که نباید، و مثل ماهی، مشروبات الکلی می‌‌خوره. فقط کافیه که اطرافش الکل باشه‌.
خب تا اینجا رو شاید بتونیم بپذریم و ازش بگذریم.
چیزی که من رو عصبی کرد این بود که اخلاقیات شخصیت اصلی لازم نیست اینطوری نوشته بشه. این طرح برای نقش اصلی، نمی‌تونه داستان رو پیش ببره‌. در واقع می‌تونیم بگیم روایت داستان احمق-شخص بود. اگر لو کمی تیزبین و زیرک بود، معما هم‌ می‌تونست جالب‌تر به نظر برسه حتی اگر طرح جالبی نمی‌داشت.
خوشبختانه، در یک سوم آخر کتاب، بالاخره لو شروع به استفاده از عقلش می‌کنه و سرعت حرکت بالا می‌ره. راز داستان فاش می‌شه و راه حلی که براش ارائه می‌شه هم جالبه‌. و این خیلی بده که ما باید تا صفحات پایانی کتاب صبر می کردیم تا شخصیت اصلی به جایی برسه که از اول باید می‌بود‌.