با اینکه اشتفان تسوایگ نویسنده و زندگی نامه نویس مورد علاقه من هست و اکثر کتاب هاشو دارم  ولی درباره زندگی نامه ماری آنتوانت نتونست انتظارات منو برآورده کنه. علتش هم بر می گرده به عدم بی طرفی در نوشتن این زندگی نامه بود. تاریخ ثبت کرده که ماری آنتوانت یک ملکه خوش گذران_ عیاش و ولخرج بود. کتاب هم در نیمه اول خودش اینو ثابت کرده و در جای جای اون آنتوانت رو به عنوان یک شخصیت نالایق به عنوان ملکه معرفی می کنه. تا اینجای کار درست،ولی وقتی به بخش دوم جایی که انقلاب فرانسه آغاز میشه و شاه و ملکه قدرت خودشونو از دست میدن می رسیم دیگه از اینجا به بعد آنتوانت میشه یک شخصیت مظلوم _ سیاست مدار و باهوش که به ناحق باهاش بد رفتاری میشه. این تضاد بود که منو دل زده کرد. شاید اتریشی بودن نویسنده بوده که طبعا خواسته یه مقدار از جو منفی پیرامون این ملکه اتریشی کم کنه. در تمام طول کتاب خیلی دوست داشتم درباره جمله معروف آنتوانت که  وقتی بهش گفتن مردم نان ندارند بخورند او نم حواب داد خب کیک بخورند! بشنوم و درباره صحت یا کذب بودن این اتفاق صحبت بشه ولی دریغ از یک اشاره کوتاه.
          

            یک قضاوت بی طرفانه درباره شخصیت ماری آنتوانت که توسط اشتفان تسوایگ تحریر شده.
همونطور که میدونید ماری آنتوانت یکی از شخصیت های عجیب انقلاب فرانسه ست. کسی که اصلا نه از سیاست سر در میاورد و نه از وضع و زندگی مردم خبری داشت. به دنیا اومده بود که توی جشن ها و مراسم ها و تئاترها و کنسرت ها باشه اما درگیر انقلاب شد.
دو نوع قضاوت درباره این ملکه وجود داره. یکی سلطنت طلب های فرانسوری که از اون با عنوان ملکه شهید و معصوم یاد میکنن و دسته بعدی طرفداران جمهوری و انقلاب فرانسه که از اون به عنوان زنی عیاش و هرجایی نام میبرند. هرچی بود ماری آنتوانت به زیر گیوتین رفت.
این کتاب در درجه اول به طور بیطرفانه شخصیت اصلی ملکه رو به خواننده نشون میده و در درجه دوم کاملا دلایل انقلاب کبیر فرانسه و فساد دربار فرانسه رو رو میکنه.
وقتی حکومتی صدای مردم خودش رو نشنوه و غرق در تباهی و فساد بشه ، نتیجه ش میشه اینکه ملت یک مرتبه منفجر میشه و انقلابی شکل میده که نتیجه ش تا سده ها همه جهان رو تحت تاثیر قرار میده. 
ای کاش صدای ملت شنیده بشه...
برای آگاهی مختصر از چند و چون انقلاب فرانسه و زندگی ملکه ماری آنتوانت ، این کتاب هم میتونه گزینه مناسبی باشه.
البته من نسخه ای رو خوندم که چاپ دهه ۶۰  و ترجمه دهه ۲۰ بود و خیلی ترجمه سخت خوانی داشت.