داستان آنفولانزای نیویورکی که طبق اظهارات چکیده کتاب یک کتاب جنایی با چاشنی امنیتی است به ندرت می تواند انتظار خواننده را از بابت رعایت نکات امنیتی و جذابیتهای غیر قابل حدس یا خط تعلیق اولیه برآورده کند. روند ابتدایی داستان پیچیده تر از انتهای آن است. تغییر مدام زاویه از اول شخص به سوم شخص یا دانای کل نه تنها جذابیت بیشتری ایجاد نکرده بلکه روند آرامش خاطر خواننده را دائم برهم‌می زند. 
و نکته بسیار اساسی و مورد نقد این کتاب ورود به حریم شخصی یک زن و مرد است که متاسفانه به سبک داستانهای زرد شاهد هستیم مواردی از جذابیتهای جنسی و صحنه های عشق بازی از زن و مرد داستان به تصویر کشیده شود که ورود به چنین محدوده ای ارزش و اعتبار یک کتاب را می تواند به شدت پایین بیاورد.
          

            یک داستان سبک،بی معنی و تا حد زیادی اعصاب خرد کن....کاش کتابستان این رو چاپ نمی کرد...
ازش توقع بیشتری داشتم و. باامید و آرزو های فراوان شروعش کردم،ولی کم کم همه چیز در هم ریخته و اعصاب خرد کن شد.حداقل انتظار داشتم علی رغم بی ارزش بودن داستان یکم جذاب باشه و کشش داشته باشه،اما دریغ از ذره ای نکته مخاطب جذب کن...
          

            به نام او
پشت جلد را که میخوانی، گمان میکنی با داستانی هیجان انگیز و امنیتی مواجه خواهی شد که یک زوج جوان هم در گیر ماجرا هستند. اما در اصل با ماجرای فاقد جذابیت، زرد و قابل حدس زوج جوان طرف هستی که اندکی داستان هیجان انگیز هم درونش ریخته شده است. تغییر مداوم زاویه ی دید، شاهزاده و گدای همیشگی رمان های زرد، ورود به جزئیات و توصیفات بیش از اندازه و فاقد ارزش روابط، یک پرونده ی امنیتی با حفره ها و معایب مشهود و... معایب کار است.
از خواندن کتاب پشیمان شدم و توصیه ای به خواندنش ندارم.