ابراهیم یونسی را با ترجمۀ او از «داستان دو شهر» چارلز دیکنز شناختم. داستانی سخت و البته تلخ و شیرین در انتها. خواندنش ماراتنی بود. البته جام می را ارزان ندهند.

هنر داستان‌نویسی به قلم یونسی در ۱۳۴۱ منتشر شد. این اثر در ۹ فصل به بررسی تمام اجزای یک نوشتۀ ادبی در قالب داستان کوتاه یا رمان می‌پردازد. عناوین فصول عبارتند از: 
۱- کلیات ۲- طرح ۳- داستان را چگونه باید گفت؟ ۴-تنۀ داستان ۵-توصیف ۶-گفتگو ۷-صحنۀ داستان ۸- بحران و انتظار ۹-اوج و پایان داستان

یونسی در هر فصل با توضیحات شیوا و روان خود دست مؤلفان بی‌تجربه را می‌گیرد و با بیان ده‌ها نمونه از آثار برتر ادبیات جهان، او را در هر مرحله هدایت می‌کند.

از بخش‌های فنی کتاب که بگذریم به عناوین بسیاری از آثار تاریخ ادبیات می‌رسیم که وسوسۀ مطالعه‌شان آتش به جان دوستداران ادبیات می‌اندازد و شیرینی کلاس درس یونسی را دوچندان می‌کند.

بی‌‌درنگ پس از اتمام این کتاب «چراغ‌ها را من خاموش ‌می‌کنم» زویا پیرزاد را به‌ دست‌ گرفتم. فصل اول را یک جرعه نوشیدم. ذهنم هنوز انباشته از نکات فنی داستان‌گویی و آفرینش شخصیت‌ها و حوادث کتاب یونسی بود اما یکی از فنی‌ترین و شیرین‌ترین فصل‌اول‌های عمرم را با قلم پیرزاد تجربه کردم. باشد که تا پایان گوارا بیابمش‌! 

سید علی مرعشی 
۲۰ آبان ۱۴۰۲




          

            کتابی با زبان روان وساده برای یادگیری عناصر داستان و کاربرد آن در داستان کوتاه. البته که مطالب کتاب برای رمان نویسی هم  بی استفاده نیست ولی تمرکز نویسنده روی داستان کوتاه است. 
برخی از اصطلاحات  تخصصی استفاده شده در کتاب چند سالی است که در منابع و کلاس ها جایگزین های دیگری پیدا کرده که به راحتی قابل تشخیص است.
          

            ابراهیم یونسی مترجم، ویرایشگر و نویسنده خوش ذوق و ریزبین معاصر در این کتاب درباره فنون نگارش یک داستان کوتاه خوب، هر آنچه را لازم است گفته و تقریبا چیزی را فروگذار نکرده است. حسن دیگر این کتاب وجود نمونه های داستانی عینی و تحلیل آن هاست. به گمانم حتی برای کسانی که در صدد طبع آزمایی در زمینه داستان کوتاه نیستند خواندنش خالی از لطف نیست چرا که مواجهه مخاطب را با هر اثر داستانی وارد سطح بالاتری می‌کند.