▫️این کتاب برنده بهترین رمان romantasy سال ۲۰۲۳ گودریدز شد. فکر کنم این اولین کتاب young adult و romantasy بود که خوندم. البته با توجه به روابط داخل کتاب نمیدونم چرا young adult هست ولی به هرحال مال این دسته هست. قراره ازش سریال ساخته بشه، چه زمانی نمیدونم.

▫️داستان درباره سرزمینی به اسم ناوار هست که در اون اژدهاها و انسانها، در کنار هم زندگی میکنن. جوانهایی که به سن ۲۰ سالگی میرسن، باید در آزمون یکی از مقرها مثل مقر کاتبان، اژدهاسواران و... شرکت کنن و بعد از قبولی میتونن توی اون مقر مستقر شده و فعالیت کنن.
شخصیت اصلی داستان، ویولت سورنگیل هست و مادرش فرمانده اول مقر اژدهاسوارانه. ویولت دوست داره مثل پدرش که چند سال قبل فوت شده، یه کاتب بشه و برای این آزمون خودش رو آماده کرده و کاملا براش آماده هست اما وقتی مادرش میفهمه قراره ویولت برخلاف دو تا فرزند دیگه‌اش که اژدهاسوار شدن، آزمون کاتبان رو شرکت کنه، مخالفت کرده و ویولت رو به یاد گرفتن و تمرین کردن برای مقر اژدهاسواران مجبور میکنه. این درحالیه که ویولت نسبت به بقیه داوطلبان کمتر تمرین کرده، بدن ظریفتری داره و همچنین عضلات و مفاصل ضعیفی داره و بارها هم تا همین الان به خاطرشون آسیب دیده.
از طرفی چند سال قبل در سرزمین ناوار، شورشی اتفاق افتاده که سرکرده اون فردی  به نام رایورسان بوده. این شورش سرکوب شده و همه شورشیان به دستور مادر ویولت اعدام شدن ولی بچه‌های اونا برای مجازات کاری که والدینشون کردن به اجبار به مقر اژدهاسواران فرستاده میشن و باید برای نجات جونشون نهایت تلاششون رو به کار ببندن. زِیدن رایورسان، پسر سرکرده شورش، بزرگترین فرزند شورشیان محسوب میشه و بعد از سه سال تحصیل در مقر اژدهاسواران تونسته به یکی از چهار رهبر جناح تبدیل بشه.
خطرهایی که ویولت رو تهدید میکنن و میتونن جونش رو بگیرن، زیدن رایورسان، باقی فرزندان شورشیان، همچنین کسانی که ویولت رو برای جناح یا گروهشون ضعف میدونن و دوست دارن حذفش کنن، و البته آزمون های مقر اژدهاسواران هست.
و ویولت باید یاد بگیره چطور از همه خطرات جون سالم به در ببره و در آخرین مرحله، یک اژدها اون رو انتخاب کنه و سیگنت (قدرتی منحصر به فرد که از پیوند و انتقال قدرت اژدها به انسان به دست میاد) خودش رو بروز بده. ماجراهای دیگه‌ای هم داره که اگر خواستید باید خودتون بخونید و اسپویل نمیکنم.

▫️ شروع داستان برام ناامیدکننده بود و فکر میکردم خیلی کلیشه‌ای باشه ولی در ادامه اتفاقات جدیدتری افتاد. از طرفی بنظرم بعضی جاها توصیفات فضا خوب نبود و نمیشد درست تصور کرد ولی به کمک ادیت ها و ویدیوها فهمیدم چی بود. و مسئله بعدی هم شخصیت پردازی ضعیف بقیه شخصیت ها به جز شخصیت های اصلی زن و مرد هست که اگر بگن توضیفشون کنید تو دو جمله تموم میشه چون چیز زیادی ازشون نداریم که بگیم. اون یه ستاره کم شده برای ایناست، درواقع میشد بیشتر کم کنم ولی چون داستان رو دوست داشتم اینجوری شد.

▫️نمیدونم جلد دو چطور باشه ولی با این توصیفات، جلد یک پیشنهادی هست؛ البته اگر با موارد ذکر شده مشکلی ندارید. یعنی اگر مثل من چشم پوشی میکنید و کلیت داستان رو جذاب میبینید، بخونیدش.
          

            اهم ، خب در کل یه کتاب متوسط بود. 
یعنی همه چیز در سطح متوسط خلاصه شده و هیچ چیز خاصی وجود نداشت
کتاب روند یکنواخت و قابل پیش بینی داشت
شخصیت ها خیلی قویی نبودن 
من بین کل شخصیت ها فقط با لیام ارتباط گرفتم 
اژدهایاتش از آدم هاش جذاب تر بودن😂🤌 به خصوص تایرن

کتاب ترجمه ی‌ خیلی خوبی داشت و از ترجمه بیشتر از متن لذت بردم


          

            فصلی که از نگاه xaden بود خیلی بد بود. بقیه‌ش خوب بود. فانتزیش کم بود. به شکل عجیبی خیلی ساده و بدون اضافات نوشته شده بود. نه خیلی جمله‌ی نقل قول کردنی داشت (یکی دوتا داشت که الان یادم نمیاد خخخ) نه خیلی توصیف ادبی قشنگ داشت. یه داستان رومنس یانگ ادالت؟ سرراست، با تم فانتزی. در کل، متفاوت بود.
          

            از یه تعدادی به بعد که فانتزی بخونی
قصه و پلات توییست‌ها واست تکراری می‌شه و علت جذب شدنت به کتاب قلم نویسنده می‌شه
قلم نویسنده خوب بود ولی پرش‌هایی که بین فصل‌ها بود اذیت می‌کرد
یعنی فصل عوض می‌شد و تو منتظر واکنش یه شخصیتی بودی و بعد یهو فصل بعد از روز بعدش شروع می‌شد😐 
          

            
این کتاب تازه حدود ۶ ماه پیش منتشر شده و تو همین زمان کوتاه اونور آب خییییلی طرفدار پیدا کرده، با یه امتیاز خیلی خوب تو گودریدز با تعداد رأی‌دهنده‌های بسیار زیاد! 

داستان از زاویه‌دید دختری روایت میشه که با وجود مشکلات جسمی مجبور شده وارد آکادمی اژدها سواران بشه، جایی که با هیچ‌کس شوخی ندارن و آدمای ضعیف اونجا سرنوشتشون مرگه.

به فارسی هم گویا ترجمه شده ولی هنوز زیر دست ارشاد گیره 😏 در نتیجه من جزو اون دستهٔ اولیه از ایرانیایی هستم که این کتابو خونده (به شخصه امیدوارم کلا همون زیر دست ارشاد باقی بمونه 😄 نمی‌دونم مترجم چقدرشو ترجمه کرده ولی صحنه‌های نیازمند سانسورش زیاده)

خب میزان ارادتم به کتاب از امتیازی که بهش دادم مشخصه :)
جدا و انصافا نمی‌تونم درک کنم چطور این همه آدم از این کتاب خوششون اومده...

حتی یه شخصیت انسانی تو این کتاب نبود که بتونم بگم ازش خوشم اومده باشه و سرنوشتش برام مهم شده باشه. 
بله کتاب پره از صحنه‌های خطرناکی که هر لحظه ممکنه جون یه نفرو بگیره. ولی به همون دلیل بالا هیچ‌کدوم از این صحنه‌ها برام ذره‌ای هیجان نداشت. یعنی مثلا یهو همه می‌افتادن می‌مردن هم برام ذره‌ای مهم نبود 😄 نویسنده هم البته به جز اون آخرا دلش نمی‌اومد خشی به شخصیت‌های اصلیش بیفته و بیشتر باعث می‌شد صحنه‌های مثلا خطرناکش ذره‌ای هیجان نداشته باشن. 
من اصولا کسی هستم که وقتی شخصیت برام مهم میشه با صدای بلند سر هر صحنه ابراز احساسات می‌کنم و یه ذره اشک از چشم شخصیت بیاد دلم براش ریش میشه 😄 اونوقت تو کل این کتاب قیافه‌م یه چیزی تو این مایه‌ها بود: 😒
(یعنی فک کنید من از اینکه ایپولیت تو ابله داستایفسکی قرار بود بمیره باز یه مقدار ناراحت بودم، اینجا اون‌وقت هیچی 😂)
البته این موقعیت‌های خطرناک هم هیچ‌کدوم به یه معنا واقعی نبودن، یعنی صرفا یه سری چالش و بازی بودن که آکادمی برای آموزش، سر راه دانشجوهای بدبختش می‌ذاشت و این وسط یه سریا که از پسش برنمی‌اومدن راحت می‌مردن و ذره‌ای هم اهمیتی برای مسئولین امر نداشت 😄 حالا جالبه که بدون داشتن هیچ ویژگی خاصی گروه شخصیت اصلی بسیار کمتر از گروه‌های دیگه کشته می‌داد 😏


گفتم شخصیت انسانی درست و حسابی نداشت، به خاطر اینکه اژدهاهاش! خوب بودن و تنهااااا نقطهٔ قوت کتاب! 
من صحنهٔ انتخاب اژدها رو واقعا دوست داشتم و امیدوار شدم که از این جا به بعد قراره کتاب جالب بشه ولی زهی خیال باطل... قشنگی کتاب با همین صحنه شروع و به همین صحنه ختم شد 😏 (اون یک ستاره که می‌بینید واسه همین صحنه‌ست 😄)


بدترین بخش کتاب هم اصولا ماجرای عاشقانه‌ش بود، واااای خداااا

مثلا قرار بود داستان عاشقانه تروپ دشمن به عاشق باشه (Enemies to lovers) که اصولا یکی از تروپ‌های مورد‌علاقهٔ منه.
تو این مدل داستان عاشقانه، دو نفر اول با هم دشمن و از همدیگه متنفرن و بعد در خلال داستان عاشق هم میشن.
حالا حرف من اینه، ببین وقتی اینا از اول با دیدن همدیگه آب از لب و لوچه‌شون آویزون میشه خواهشا به شعور ما توهین نکن و طوری وانمود نکن که با هم دشمن هم هستن!

یعنی مثلا بلا استثناء دختره هر بار که پسره رو میدید اولین فکرش این بود که وااای چقدر این خوشگله! عجب لب‌های خوش‌ترکیبی! عجب عضلاتی! چقدر دلم می‌خواست باهاش...
بعد در عین حال یه جمله هم اضافه می‌شد که نه ولی آدم بدیه من اصلا خوشم نمیاد ازش 😐
یعنی جدا تفکرات دختره موقع دیدن پسره حالمو بهم می‌زد (با خوندن دو تا نظر از ملت خارجی تو گودریدز متوجه شدم که من تنها کسی نیستم که چنین حسی داشتم!). در این مورد خیلی بیشتر از اینا می‌تونم حرف بزنم ولی بی‌خیال، دیگه خیلی بخوام بیشتر بگم داستان لو می‌ره.

در مورد اینکه نویسنده انگار حس کرده بود باید صحنه‌های پورن رو رو کاغذ بازآفرینی کنه هم چیزی نمی‌گم.

یه نکتهٔ رو مخ دیگه استفاده بیش از حد نویسنده از کلمهٔ ***F بود، در انواع و اقسام حالت‌ها و معانی! 
باشه، من می‌دونم که آمریکایی‌ها خیلی از این کلمه استفاده می‌کنن ولی خدایی هیچ‌وقت با این حجم ازش تو یه کتاب مواجه نشده بودم (و می‌دونید که نصف بیشتر کتابایی که می‌خونم هم انگلیسیه).
یعنی یه جاهایی حس می‌کردم نویسنده هر جا ذهنش به یه کلمه نمی‌رسیده به جاش اینو می‌ذاشته مثلا 
I'm f***ed
یعنی پدرم در اومد
یا 
Don't f*** with my friends
یعنی دوستامو اذیت نکن

😐😐😐 

به قول یکی تو گودریدز کلا مدل صحبت کردن شخصیت‌های این کتاب مدل فضای مجازی ۲۰۲۳ بود! یعنی مثلا تو جامعه‌ای که هنوز با شمشیر همدیگه رو می‌کشن، کلماتی مثل وایب رو می‌شنوی و حس می‌کنی داری با نوجوانای ۱۶-۱۷ سالهٔ امروزی صحبت می‌کنی.


من اصولا از حدود ۶۰-۷۰ درصد به بعد دلم می‌خواست کلا بذارمش کنار ولی چون ملت می‌گفتن آخرش یه چرخش داستانی (توئیست) خفنی داره ادامه دادم.
اون‌وقت قیافه‌م موقع خوندن اون چرخش داستانی همچنان همین شکلی بود: 😒

این تازه اولین جلد از یه مجموعهٔ حداقل سه جلدیه و من با همین جلد مطمئن شدم که اگه یه چیزی بهم بدن هم جلدای بعدی رو نخواهم خوند.

به هر حال این کتاب طرفدارای زیادی داره و من جزو اون اقلیتی هستم که باهاش حال نکردم... فقط اینکه اصلا و ابدا این کتابو به هیچ‌کس توصیه نمی‌کنم و خودم هم دیگه هرگز دلم نمی‌خواد چیزی از این نویسنده بخونم....
          

            یکی از بهترین کتابایی که این چند خوندم.
حالا چرا بهترین؟ چون از همون فصل اول جذاب بود و درگیرم کرد و تا اخرشم جذاب موند (بجز یه قسمتاییش که میگم). آخرین کتاب فانتزی ای که سعی کردم بخونم در حدی جذبم نکرد که بعد ۳،۴ فصل دیگه نخوندشم و حالا دوباره علاقم برگشته.
همه شخصیتای داستانو دوست داشتم و اینکه بمونم چه بلایی سرشون میاد برام مهم بود. یه ستاره کم کردم چون بخش‌های سکسش دیگه الکی طولانی و به شدت اغراق‌آمیز بود (می‌دونم کتاب فانتزی بود، ولی حتا برای کتاب فانتزیم دیگه خنده‌دار میشه یه سری چیزا) و همینطور چون از قالب داستان فانتزی کلیشه ای خیلی بیرون نیومده بود. دختر ضعیفی که در نهایت می‌فهمه از همه بهتر و قوی تره و بدون اون نمیشه موفق شد.
و البته که پایان کتاب خیلی خوب بود. و جمله آخر کتاب از همه‌ش بهتر که باعث میشه از الان منتظر کتاب بعدی باشم.
کتابیه که حتما پیشنهادش میکنم به بقیه و به شما.