Soooo, to begin with I have to say I don't have a crush on Cresswell and I don't have a favorite character. 

It was all about the mystery and the questions you wanted the answers to so badly. 

Whenever there was a new character I thought: "Well, this can be Jack the Ripper just like any other character." All the characters could easily be Jack the Ripper.

I loved the history and the mystery. The darkness throughout the whole book. I think if I had the time to read it in two or three days, I could've enjoyed it more.

I do recommend this and will look forward to the next book when it's published.
        

                3/5

To be honest, if I didn't have an exam on this for my class, I would never read it. But the thing is that, it wasn't a total torture, to some extent I enjoyed it and I'm really happy that I could persuade myself to finish it. I'm proud of myself ;)
        

                4/5

بالاخره تمومش کردم :)

یه ستاره کم کردم چون اوایل کتاب خیلی کند و خسته کننده بود برام، در حدی که فکر کردم دیگه ادامش ندم اما هر چی جلوتر رفت بهتر شد. در مجموع کتاب خارق‌العاده ای نبود ولی قشنگ بود. نمیدونم، شایدم من زمان بدی خوندمش که این حسو دارم.

چیزی که خیلی دوست داشتم رابطه های دوستی توی کتاب بودن، به نظرم خیلی خوب و قابل لمس بودن. 

آخرین مطلبم اینکه واقعا شرایطی که برای اندی وجود داشت و مجبور بود باهاش روبرو شه، ایده قشنگی بود. جوری که کشمکشش رو توی بیرون کشیدن خودش از سختی ها نشون میداد و اینکه همیشه لازم نیست با برنامه جلو بری تا موفق بشی یا کار بزرگی انجام بدی رو زیادی دوست داشتم.
        

                4/5

از اونجایی که این کتاب واسه سن من ننوشته شده، یه جاهایی از داستان حوصلم سر رفت ولی با این حال تمومش کردم و به نظرم جالب اومد.

تا به حال همه کتابای طاهره مافی رو خوندم و تو همشون همین مشکل (که یه جاهایی از داستان حوصلم سر میره) رو داشتم اما چیزی که باعث میشد ادامه بدم و کتابا رو تموم کنم طرز نوشته شدن داستانه. واقعا منحصر به فرد و مخصوص به خودشه، توی این کتاب زمانایی که خواننده رو مخاطب خودش قرار میداد خیلی دوست داشتم. اصلا طاهره مافی عالی مینویسه و ستاره چهارم رو فقط بخاطر سبک نوشتن بهش دادم :)
        

                4/5

خیلی غم انگیز بود واقعا. اینکه بدونی کسی که یه روزی هم کلاسیت بود، داره افراد خانوادت، دوستات و هم مدرسه ایات رو میکشه. اینکه بدونی هیچ کاری از دستت برنمیاد. اینکه نمیدونی کی یه همچین کابوسی تموم میشه. اینکه نمیدونی کسایی که میشناسی زنده از این ماجرا بیرون میان یا نه. و خیلی چیزای دیگه.

تمام اینا به یه اندازه وحشتناکن.

درسته که موضوع این کتاب بر اساس واقعیت نبوده ولی همه ماها میدونیم که واقعا اتفاقایی مشابه این توی دنیای ما افتاده و مهم ترین سوال اینه: کی مقصر واقعیه؟
        

                4/5

راستش دلم میخواست بجای اینکه داستان رو تو قسمت های کوتاه بنویسن و منتشر کنن، یه سری سه کتابه مینوشتن. چرا؟ چون یه عالمه اسم و شخصیت توی تقریبا 60 صفحه این کتاب بود که اصلا دربارشون خوب توضیح داده نشده بود و خوب توصیف نشده بودن. 

بجز اسم شخصیتا، اسم کلی سیاره هم بود که بازم توضیح خاصی دربیارن داده نشده بود و خودت باید همه چی رو میفهمیدی.

یه جورایی هم قابل پیش بینی بود و تازه که داشتم با داستان ارتباط برقرار میکردم، قسمت اولش تموم شد. نمیدونم چقدر باید برای منتشر شدن قسمت دومش صبر کنم ولی میدونم تا اون موقع همه اسما از یادم میره و به نظرم این چیز خوبی برای یه کتاب نیست.
        

                5/5

چند فصل اولی که خوندم زیاد جذبم نکرد و نمیتونستم خیلی مَلوری رو درک کنم، اما هر چقدر بیشتر جلو رفت و مَلوری تغییر کرد منم باهاش ارتباط برقرار کردم. رایدر و هِکتور هم شخصیت های مورد علاقم شدن.

این کتاب از جهت اینکه درباره کودک آزاری و آسیب هاش نوشته شده، خیلی واسم ارزش زیادی داشت. هر کسی درباره یه همچین موضوعی نمینویسه و واقعا نشون داد که چقدر آثار مخرب و طولانی مدتی روی این افراد میذاره. از طرف دیگه نشون داد که ما آدما چقدر با قضاوت کردن شرایط رو برای هم سخت میکنیم. 

ولی چیز مهمی که وجود داشت این بود که این کتاب نشون داد با وجود همه سختی ها و مشکلات بالاخره زمان عوض میشه اگه فقط و فقط خودمون بخوایم. نشون داد که ما هستیم که دید و نگاهمون رو به دنیا تغییر میدیم، درسته که شرایط و اطرافیان خیلی تاثیرگذارن اما درصد زیادیش به خودمونم بستگی داره.

رابطه مَلوری و رایدر خیلی زیبا بیان شده بود و اتفاقایی که افتاد (تقریبا اواخر داستان) خیلی بد بود ولی قابل درک بود. در کل یکی دیگه از کتابایی که عاشقش شدم ؛)
        

                5/5

کتاب بسی فوق‌العاده بود واسه خودش، خیلی خوب بود، حتما بخونید. 

من شخصا خیلی باهاش ارتباط برقرار کردم چون خودمم یه دوستی خیلی خوب مثل امیلی و اسلون دارم و نبود این دوست واقعا به هر طریقی حس میشه.

تک تک شخصیتای کتاب زنده بودن، انگار واقعا وجود دارن. مورگان متسون به طرق زیبایی کتابشو نوشته و داستان خیلی متفاوتی رو دنبال کرده.

واقعا دوستش داشتم جوری که تا 4 صبح بیدار موندم و تمومش کردم ؛)
        

                3/5

بالاخره تمومش کردم :)

داستان درباره آدری، دختریه که از اضطراب رنج میبره و لینوس، پسری که بهش کمک میکنه تا از این شرایط بین بیاد و سختی ها و دردهایی که آدری باهاشون دست و پنجه نرم میکنه رو نشون میده.

مسئله ای که خیلی به این کتاب اهمیت میداد، عنوان کردن این بیماری بود که خوب به نظرم خیلی ها دربارش اطلاعات ندارن (از جمله خودم). از این جهت کتاب خیلی خوبی بود و طرز نوشتنش هم خیلی دوست داشتم.

ولی در کل کتاب زیاد منو جذب خودش نکرد (بجز تقریبا 20 صفحه آخر کتاب که خیلی خوب بود) برای همین سه تا ستاره بیشتر ندادم.
        

                5/5

گیب و لی تو کلاس نویسندگی خلاقانه با هم هستن و حتی تو یه خوابگاهن. هر دو از هم خوششون میاد اما هرکدوم به خاطر دلایل خودشون چیزی به اون یکی نمیگه. علاقه ای که به هم دارن رو همه میبینن، دوستاشون، استادشون، راننده اتوبوس، پیکی که براشون غذا میبره و حتی سنجاب توی حیاط دانشگاه. تمام افراد دور و برشون سعی میکنن اونا رو به هم برسون ولی سوال اینه که تصمیم اونا چیه؟! 

اگه دنبال کتاب عاشقانه و آسونی هستید که سریع بخونیدش، پیشنهاد من این کتابه. زمانی که من خودم این کتابو خوندم، وقتی بود که از کتاب خوندن دور شده بودم و راستش حوصله کتاب خوندنم نداشتم، ولی این کتاب منو از این حالت مسخرم درآورد و کاملا مدیونشم ؛)
        

                3/5

کتاب داستان زن و شوهری رو دنبال میکنه که حالا از هم جدا شدن اما هنوز از طریق ایمیل با هم در ارتباط هستن. درباره زندگی، رابطه ها و هر چیزی که براشون اتفاق میفته به هم ایمیل میزنن و دوستای خوبی برای هم باقی میمونن. اما قضیه جوری که یکی از اونا فکر میکنه نیست... 

من ترجمه فارسی این کتابو خوندم و از نمایشگاه کتاب تهران خریدمش. خودم چیزی از این کتاب نشنیده بودم اما خانمی که اون غرفه رو داشت گفت جوری که این کتاب تموم میشه شوکه کنندست و یکی از دلیلایی که کتابو خریدم همین بود، ولی اگه راستشو بگم اصلا شوکه نشدم. چون خودم حدس زده بودم قضیه از چه قراره.

کلا کتاب خاصی نبود و خوندمش یکی دو ساعت بیشتر وقت نمیگیره. اگه دوست داشتید بخونید و بهم بگید نظرتون درباره تموم شدنش چی بود واقعا دوست دارم بدونم.
        

                4/5

یه داستان عاشقانه با همه پستی ها و بلندی هاش، فکر میکنم این بهتر از هر چیزی میتونه داستانو توصیف کنه. خیلی خوب نوشته شده و شخصیت پردازیش عالیه، جوری که اونقدر زنده به نظر میان که واقعا میشه لمسشون کرد و باهاشون زندگی کرد، از همه مهم تر حسشونو درک کرد. 

و داستان از این قراره... دیلان و اِوی از بچگی همسایه و بهترین دوستای هم بودن. پدر و مادر اِوی در تصادف فوت شدن و اون با خواهرش زندگی میکنه، مادر دیلان هم فوت شده و پدرش هم ترکش کرده و حالا با برادرش زندگی میکنه. با اینکه این هردوشون واقعا همدیگه رو دوست دارن به هم نمیگن چون فکر میکنن طرفشون حسی بیشتر از یه دوست صمیمی بهشون نداره. دیلان با کمک های مادربزرگش بالاخره عشقشو ابراز میکنه و اِوی هم با ترس هاش مقابله میکنه و عشق دیلان رو قبول میکنه. اما سرنوشت بازی دیگه ای برای این دو نفر در نظر گرفته که همه چیز رو تغییر میده.

نصفه دوم داستان از نصفه اولش خیلی بهتر بود و حتی اشک منو درآورد، اگه دنبال داستانی هستید که ارزش خوندن داشته باشه فکر میکنم این کتاب خوبی باشه.
        

                3/5

نمیدونم چرا ولی انتظارم از این کتاب بیشتر از چیزی بود که خوندم. در مجموع کتاب خوبی بود اما به نظرم میتونست خیلی خیلی بهتر نوشته بشه و بیشتر هم معروف بشه.

کتاب Nightfall موضوع واقعا قشنگی داشت. داستان لین، کانا و مارین رو در جزیره ای دنبال میکرد که چهارده سال روشنایی و خورشید و چهارده سال تاریکی و ماه رو پشت سر میذاشت. افراد جزیره بعد از چهارده سال روشنایی باید جزیره رو به مقصد دیگه ای ترک میکردن و چهارده سال بعد برمیگشتن. هیچ کس نمیدونست در سال های تاریکی چه اتفاقاتی میفته، فقط اینو میدونستن که باید و حتما از جزیره برن. اما داستان تازه زمانی شروع میشه که این سه نفر از کشتی هایی که جزیره رو برای چهارده سال دیگه ترک میکرده جا میمونن... 

بقیشو دیگه باید بخونید ؛) واقعا دلم سوخت که یه همچین داستان فوق‌العاده ای رو اونجوری نوشته بودن :( با این حال بازم کتاب خوبی بود. 

اگه سوالی دارید بپرسید حتما جواب میدم.
        

                OMG!

My very first experience of a CoHo book and what an experience!!!!

I LOVED every second of reading it and fell in love with the unique idea she had (the whole confession-thing).
Auburn and Owen were really lovely and weren't at all what you expected, they were NOT the perfect, flawless, good-looking, awesome fictional characters we all know by heart and this was one of my favorite things about it. You could feel they were both flawed as hell, had miserable lives but accepted each other as they were. (Colleen Hoover, I will forever love you for this.)

The only thing that was just a little bit annoying was the instant connection of Auburn to Owen, I get that it's absolutely possible to like someone in a day, however, that connection was too strong for only a day. (I get why Owen was connected to her immediately because of the background.)

Anyway I would love to know what you thought about it as well and tell me if I'm wrong about the book. (I still LOVE COHO too much it hurts.)
        

                4/5

SO BEAUTIFUL. 

What I loved so much about this book was the characters. Natasha and Daniel were in no way the typical characters we get to know in a lot of books. She was Jamaican and he was Korean American, which was really enjoyable and different. 

I loved the fact that there were chapters about other characters or just the topics discussed. 

I loved the simple language but the very important issues mentioned in it, like racism or immigration. 

what I didn't actually like that much was that everything was based on coincidence, not that I don't believe in it (because I do) bit I kind of felt like the whole book was based on it, which kind of was the idea I guess (you'll know when you read the book.)

And yes people, I did cry towards the end of the book. and yes, this book is a favorite now (definitely not most favorite, just favorite.)