صوتی با صدای خود عادل عالی بود. 
فراموش نشدنی
جات خالی عادل خان
هنوز منتظر بازگشت باشکوهت هستیم. 
          

            کتاب صوتی این کتاب را گوش کردم با صدای عادل فردوسی پور و باید بگم به نظرم این آقا برای گزارش گری و مجری گری خوب است نه کتابخوانی همانطور که الان میثاقی برای متن خوانی در میان برنامه ها خوب نیست و همان مجری گری را انجام بدهد بهتر است. نکته دیگر هم اینکه حین خوانش کتاب جملات را بعضا تغییر می داد.

کتاب هم یک سری نکات خوب داشت ولی خوب فکر کنم تقریبا به جز پله و مارودونا و اسم بکن بائر که اون هم جستجو کردم تا قیافه اش یادم بیاد کسی را نمی شناختم فلذا بسیاری از مطالب به جهت کثرت افراد و ناشناخته بودن آن ها برای من قابل درک نبود. بخشی از مطالب هم به رویدادهای بازی می گذشت(فلانی در زمین تکل زد، گل زد و ...) که حین گزارش فوتبال می شنویم و حداقل من نمی فهمم چی میگن، شما می فهمید؟ واقعا برای شما مهم است بازیکن  x در بازی سال فلان به تیم فلان از وسط زمین گل زد؟ این چه اطلاعاتی است که مخاطب می دهید؟ اصلا یادتونه؟ بگذریم ...

نمیدانم به خاطر ترجمه است یا متن هم همین طور نوشته شده است ولی من احساس کردم نویسنده  یک جوری است. وقتی مصاحبه شونده می خواهد فلان چیز از مصاحبه پخش نشود شما حق ندارید پخش کنید؛ البته نویسنده آن زمان جوان بوده است. یا اینکه بعضی از اوقات موجب ناراحتی مصاحبه شونده شده است. 

من کتاب را به قصد داستان هایی در رد «جدایی ورزش  از سیاست» خواندم که این داستان ها و نکات را هم تا حد زیادی از کتاب دریافت کردم؛ اگر این قسمت را از کتاب خارج کنیم حجم کتاب کم می شود اما خب قالب کتاب خاطره  و سفرنامه است که خب باید شرح می داد.

به طور کلی کتاب سر راستی نبود و باید اون چیزی که دنبالش هستید را خودتان پیدا کنید البته اگر عشق فوتبال باشید و همه یا بیشتر بازیکنان و مربی ها را بشناسید و فوتبال ها و اتفاقات درون زمین را در خاطر داشته باشید کتاب جذاب تری خواهد بود.
          

            ترجمه بسیار روانه 
کتاب نگاه جدیدی به این پدیده انسانی پیچیده یعنی فوتبال ارائه کرده
اینکه فوتبال جه طور با سیاست دست می‌دهد
خوبی کتاب اینه که تحلیلی نیست، نمونه های عینی حرفهاشو، نشون میده
به نصف دنیا برای کتابش سفر کرده
          

            الآن یک هفته ای می شه که مطالعه ی این کتاب رو به پایان رسوندم ولی به لطف دولت تدبیر و امید یک هفته هم هست که اینترنت توی مملکت ما قطعه.
خیلی برام مهم نبود بیشتر از این منظر نوشتم که اینجا این اتفاق به یادگار بمونه .
بگذریم اما کتاب شاید آخرین تلاش بنده بود برای برقراری ارتباط با فوتبال باشگاهی و متاسفانه اینم شکست خورد
راستش من زیاد از کتاب خوشم نیومد به دلیل چون اولا اونقدرها هم به فوتبال باشگاهی علاقه ندارم و کتاب هم نتونست منو علاقمند کنه که حتی بخوام بعدها هم پیگیر وقایع باشم با تمام حواشی و نکاتی که در مورد کشورها و باشگاه ها و بازیکن ها و آدم ها گفت.
دوم اینکه من فکر می کردم اجتماعی و سیاسی تر از اینی که بود باشه که نبود 
دقیق تر گول حرف های عادل فردوسی پور در برنامه ی کتاب باز رو خوردم  که گفت خیلی اجتماعی و سیاسیه، واقعا خیلی که هیچ شاید یک کم بود اونم در حمله کردن به شرقی ها فقط خودشون که خوبن کلا.
دو نکته ی اضافه هم ذکر کنم براش 
اول اطلاعات خوب هم داشت فکر نکنید همه ش بد بود و ضعیف و ... شاید چون من خیلی فوتبالی نیستم چنین حس و حالی داشتم.
دوم خیلی قدیمیه ، سال چاپ رو نگاه کنید حتما البته برای نسخه اصلی نه چاپ در ایران کتاب سال 1994 چاپ شده و اگر آدم اندازه ی فردوسی پور و میثاقیان و نردهای فوتبالی در این حد خوره ی فوتبال نباشه کلی از کاراکترها رو نمی شناسه 
منم مارادونا و پله و گس کویین و ... رو می شناختم اما فصل های اوکراین ،آمریکا و آمریکای جنوبی و آفریقا و آسیا نه اوضاع خیلی خراب بود و کسی رو نمی شناختم 
در هر حال من که خوشم نیومد .