وضعیت عجیبیه. رمان جدید نویسنده محبوبم رو خوندم، ولی یک ماه طولش دادم. و الان هم که تموم شده، اگه بخوام بگم که درمورد چی بود، نمی تونم :)) خیلی کلی بخوام بگم، وضعیت آمریکای لاتین و گواتمالا به صورت اختصاصی. 
‌
همه چیز از یه موز شروع شد. 
و کشوری که (گواتمالا) به خاطر منافع شرکت یونایتد فروت (که موز می‌فروخت) به فنا رفت. اصلاحات ارضی قرار بود انجام بشه و یونایتد فروت باید مالیات می‌داد و دیگه از بهره‌کشی خبری نبود. پس چیکار کرد؟ آمریکا رو علیه گواتمالا شوروند و گفت اینا کمونیستن (درحالی که خاکوبو آربنز خودش طرفدار دموکراسی و سرمایه‌داری آمریکایی بود و همه این کارا رو برای به آمریکا شبیه شدن انجام داده بود.) و آمریکا هم یه کودتا راه انداخت تا همه نظام رو تغییر بده و وضعیت به شلم شوربایی رو به عقب تبدیل شد.
اما داستان انگار یه برش از تاریخه و سرانجام خاصی نداره. خیلی سردرگم کننده ست. و پره از اطلاعات تاریخی پشت سر همی که بر گیجی شما می‌افزایند. ارتباط‌هایی با سوربز و تروخیو داره و یه کاری کرد دلم بخواد دوباره برم سراغ کتاب محبوبم.
          

            روزگار سخت راجع به وقایع گواتمالاست، سرنگونی چند تا دولت رو روایت میکنه و دخالت امریکا .یوسا میگه دخالت امریکا باعث شد پیشرفت کشورهای امریکای لاتین حداقل نیم قرن عقب بیفته.کتاب عالی بود، ترجمه ی فوق العاده روان و خوبی هم داشت. گرچه به نظر من سوربز واقعا شاهکار بود مطمئن نیستم که بگم ایا این به اندازه ی سوربز شاهکار بود یا نه چون چندسال از خوندن اون کتاب گذشته، ولی هر دوی این کتاب ها رو از گفتگو در کتدرال بیشتر دوست داشتم.
          

            از تکرار ویژگی‌های قلم یوسا و جذابیت‌های روایی کارهایش از جمله این اثر، اجتناب می‌کنم. آثار یوسا علاوه بر همه ویژگی‌هایی که گفته می‌شود، پنجره‌‌ای هستند به موقعیت‌های تاریخی بسیار مهم آمریکای جنوبی. در پایان هرکدام، خواننده در جایگاه خدایی قرار می‌گیرد که به تمام زوایا و خفایای یک موقعیت تاریخی آگاه است. در واقع به بینشی دست پیدا می‌کند که شاید با ساعت‌‌ها ورق زدن اسناد تاریخی و نیز جستجو به تنهایی، نمی‌توانست به آن برسد‌. در روزگار سخت، یوسا پا را نیز از این فراتر نهاده و درک خواننده را از موقعیت تاریخی مورد نظر در زمان و مکان امتداد می‌دهد. او این کار را نه در متن روایت بلکه در حاشیه آن به انجام می‌رساند. همانجایی که به خواننده اشاره می‌کند که آن موقعیت تاریخی ویژه در گواتمالا، چگونه سال‌ها بعد در جایی چون کوبا سرنوشت مردمان را به گونه‌ای تغییر داد که تا به امروز نیز همچنان ادامه دارد. من فکر می‌کنم دقیقا به همین دلیل این کتاب جایگاه آخرین اثر یوسا را به خوبی پر کرده است. اگرچه بدایت روایی و داستان‌پردازی‌اش به اندازه دیگر آثار وی درخشان نیست اما هدف بزرگتر آن، یعنی همان دورنمایی که یوسا هربار برای آن پنجره می‌سازد، این بار با دقت بیشتری به هدف خورده است.
در پایان این ماجرا عمیقا دلم خواست که ما در خاورمیانه نیز کسی را داشتیم که این گونه آگاه به واقعیت‌های موجود باشد‌ و ما را با چنین عمقی با حوادث، زمینه‌ها و پیامدهای آنان آشنا کند.
          

            روزگار سخت، اولین کتابی است که از بارگاس یوسا نویسنده پرویی تبار خواندم. به طور خلاصه کتاب شرح اتفاقات کودتا  1954 در گواتمالا، با  برنامه ریزی CIA  است که در ابتدا برای حفظ منافع یک شرکت آمریکایی در این کشور آغاز شده و در ادامه سرنوشت سیاسی و اجتماعی گواتمالا و تمام کشور های آمریکای لاتین را برای همیشه تغییر می دهد.  
اگر  بتوانید خواندن شصت هفتاد صفحه توضیحات سیاسی و تاریخی را در ابتدای کتاب تحمل کنید، در ادامه با داستانی گیرا، آموزنده همراه خواهید بود. 
به شخصه، از جریان غیرخطی داستان لذت بردم. گاهی تغییر خط داستانی، به فاصله دو پاراگراف اتفاق میافتد که بر هیجان و کنجکاوی خواننده اضافه می‌کند. انتظار داشتم کتاب کمی بیشتر مبتنی بر تاریخ باشد،  احتمالا انتظار نابهجاییست، چراکه گویا هنر بارگاس یوسا دراماتیزه کردن شخصیت ها و وقایع برای اثرگذاری بیشتر است. 
          

            خب من نمی‌توانم در برابر داستان‌های یوسا مقاومت کنم. درس تاریخ و ادبیات و روایت است. فقط این که به نظر من اگر سور بُز را نخوانده‌اید این کتاب را شروع نکنید، حیف می‌شود. چند شخصیت در این کتاب هست که در سوربُز شکل می‌گیرند که اگر آن را نخوانده باشید در "روزگار سخت" به سختی می‌توانید با آنها ارتباط برقرار کنید. .