3.5
Given how the previous book in the series ended, I went to this squeal expecting a lot more. And yes Maggie Steifvater still throws in a lot of information and confusing plot points but they're so all over the place and scattered through the book that you can't make much sense of them. So basically 50 percent of the time I was like "Huh?" and the other 50 percent I was bored with the anticlimactic plot.
We get to know some new characters in this book but she doesn't give much of a back story to them so again I felt detached from them.
But with that being said, Ronan's back story, Maggie's magical writing, romantic scenes, that ending, and all the residents of 300 Fox Way made this book still a memorable read of 2020 for me.
Can't wait to continue this series!!!
        

          ۵/۵

با اینکه یه عالمه اتفاق افتاده تا اینجا ولی حس میکنم داستان تازه داره شروع میشه، اصلا هیجانش عالیه‌...

یکی از ویژگی هایی که خیلی دوست دارم اینه که با اینکه تمام شخصیتا توی همه کتابا هستن اما تمرکز هر کتاب بیشتر روی یه شخصیت متمایل میشه‌. کتاب اول، گنسی. کتاب دوم هم رونان. 

قلب آدم میره واسه همه ی شخصیتا، مخصوصا رونان. اصلا تا اون تیکه ی آخر روحش هم ضربه دیده و تازه تو این کتاب باهاش آشنا میشیم. فضاسازی همچنان عالی. سبک نوشتاری کاملا درخور داستان. شخصیتا پر از پیچیدگی و مشکلات و معضلات خودشون، در حدی که واقعا انسانن، نه صرفا چند تا شخصیت که اینور و اونور میرن و یه کارایی انجام میدن. شخصیتی مثل اَدِم که درگیری هاش فوق العاده عمیقن و باید با وجود خودش صلح برقرار کنه که بدونه دنبال چیه و چی میخواد. بلو که واقعا دلش نمیخواد کسی رو ناراحت کنه ولی شاید چاره دیگه ای نداشته. و خانواده بلو که خیلی چیزا رو میدونن و میفهمن و باید با این موضوع هم کنار بیان.

بی صبرانه منتظرم ببینم تو کتاب بعدی چی میشه.