داستان جالبی داشت اما،
اول اينكه به عنوان دومین کتابی که از این نویسنده خوندم، دُزِ هندی بودن داستان کمتر بود. هف گرلفرند زیادی هندی بود. این یکی در داستان پردازی متعادل تر بود!
دوم اینکه تا جایی که من اطلاع دارم، باگات یکی از نویسنده های محبوب و تین ایجر پسند هنده! یعنی خیل عظیمی از تین ایجرهای هند هم این کتاب رو مطالعه می کنن! در حالی که محتوای اون برای این سن اصلاً مناسب نیست. اگر فیلم بود، مسلماً آر می گرفت!!! واقعا چرا؟ تشریح جزء به جزء یک سری مطالب که هیچ نقشی در داستان ندارن، چه ضرورتی داره؟ وقتی کتاب برای تین ایجرها نوشته شده؟ یا حداقل اینکه توسط تین ایجرها خونده میشه؟
به نظرم این نویسنده بهتره، در کتاب بعدی ش، به جای فمنیسم به مسئولیت اجتماعی بپردازه!