.

"فوتبال و ماادراک فوتبال "

امیدوارم آل بزند مرا و دیگر مجبور نباشم کتاب فوتبالی ورزشی بخوانم.( اَه اَه اَه) 

 طبق تیتر کتاب تحلیلی است و سفرنامه صرف نیست. کجا رفتیم و چی خریدم و چی داشتن ما نداشتیم و این‌ها را دارد ولی وسطش چیزهای دیگر هم می گوید. 
دوز سیاسی اش بالاست.خیلی هم بالا.. اساسا فضای آن سال جام جهانی تحت تاثیر اعتراضات داخل ایران سیاسی بود.. نخواندن سرود ملی توسط بازیکنان و خوشحالی برخی مردم از باخت ایران مقابل انگلیس و.. 
ورزش از سیاست جدا نیست بر خلاف چیزی که فیفا تلاش می کند باشد.ولی نویسنده معتقد است کنش سیاسی توسط بازیکنان همیشه به باخت منجر می شود. مثال هم برایش فراون می آورد. 
 توانسته به خوبی فضای جام جهانی را توصیف کند هر چند گاهی نوشته هایش حالت شعاری پیدا می کند. 
من کتاب را از وسط شروع کردم دقیقا از همان جایی که نویسنده برای توصیف خانم ردیف جلویی اش نوشته بود : خانمی با موهای زرد عقدی.😐
تو گویی یک بار کتاب رفت کنار و من وارد فضای توییتر و کپشن نویسی های زرد اینستاگرام شدم.
زرد عقدی آخر چه واژه ایی ست دیگر؟ همین یک کلمه داشت باعث می شد قید کتاب را بزنم 
ولی برگشتم و دوباره از ابتدا خواندمش.
امتیاز 3از 5

#دوحه
#کتاب_خواندم 

.
        

          آن شب در دوحه کتابی از جنس روایت و تاملات است، 
 نویسنده برای دیدن بازی‌های ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی به قطر 🇶🇦 سفر کرده و دارد وضعیت را روایت می‌کند. روزهایی که در ایران آشوب است و مخالفان نظام با هدف تاثیرگذاری خود را به دوحه رسانده‌اند و فوتبالی که به‌جای محور وحدت‌شدن هم‌وطن‌‌ها، خودش شده مایه اختلاف. از پیوند فوتبال با زندگی می‌گوید و از فوتبال به زندگی پل می‌زند.
 نویسنده مستندساز است و متنی که نوشته قوی و مستحکم است. انگار داری مستند می‌بینی. مدام پرده‌ها را در مقابل چشمان تو عوض می‌کند.
 سپاس از محمدحسن یادگاری که این کتاب را نوشته و آن چند روز مهم را ثبت کرده.