نمی‌فهمیدم چه چیز داستان باعث می‌شود که رهایش نکنم.
نقاشی‌هایش قشنگ بود و بعضی از توصیف‌هایش بامزه.
انتظار داشتم از این داستان‌ها باشد که تهش راوی با نگاه کودکانه‌اش چیزی را توصیف می‌کند که نمی‌فهمد ولی ما می‌فهمیم، ولی این طور نشد و آخرش هم خیلی از چیزها را نفهمیدیم انگار.
+ من را یاد قصه‌های من و بابام انداخت:)
          

            (یکی از بی معنا ترین بدترین کتابی بود که خوندم)
اصلا هدف نویسنده را نمی فهمم که کتابی بی سر و ته و... نوشته که حتی فکرش هم نمی کردم چنین کتابی وجود داشته باشه!
اگر هم بخواهیم به اجبار نیمه پر لیوان را ببینیم ، تصویر سازی زیبایی داشت و توصیفش درباره عینک دلنشین بود اما متأسفانه حتی این چند موارد هم نمی ارزد به خواندنش.
          

            خاطرات یک دختر کوچولوی فرانسوی که مجبور بود چند سال با پدرش دور از مادر آمریکایی ش زندگی کنه تا بتونن به آمریکا سفر کنند و در کنار مادر ساکن بشن .
باید بگم واژگان و کلماتی که استفاده شده بود برای سن بالای دوازده سیزده مناسب بود که هم دایره ی لغات شون زیاد باشه هم کمی انگلیسی یاد گرفته باشند. 
نثر روان و سا ه ای هم داشت و سخت خوان نبود. 
کتاب خوبی برای تمرین رویاپردازی ، ساده زیستی و خوشحالی بی قید و شرط برای بچه هاست ، این که خوشبختی و شاد بدون نیاز به مرفه بودن و داشتن امکانات نداره حتی در سختی هم میشه شاد بود .
و عینک واقع گرایی رو برداشت و به زندگی مثل یک خیال نگاه کرد و از داشته ها لذت برد ، و از وقت و زمان در دسترس و حضور  اونهایی که دوست شون داریم استفاده کرد .
.
نقاشی های زیبایی هم داشت که ما رو به جو داستان نزدیک تر می‌کرد.