کاش بر ساحل رودی خاموشعطر مرموز گیاهی بودمچو بر آنجا گذرت می افتادبراپای تو لب می سودمکاش چون نای شبان می خواندمبنوای دل دیوانه توخفته بر هودج مواج نسیممی گذشتم ز در خانه تو