نقد کتاب امیر حسین و چراغ جادو
مثبت ها:

۱- بیان ساده و روان 

۲- حرف مهمی رو با نگاه ماجراجویانه گفته بود

۳- استفاده از افسانه باعث جالب شدنش بود

منفی:

۱-  آخرش غول نگفت اون کاغذ ها رو چطور امیرحسین پول کرده بود.

۲- یکم اتفاقات رو میشد پیش بینی کرد.
          

            به نام خدا
سلام
نقد کتاب:امیر حسین و چراغ جادو
نقاط مثبت:
موضوع داستان برای من جالب بود
با یکی از دوستان هم موافقم که قسمتی که کیف پول آقای سعیدی را بهش پس داد خیلی خوب بود و در واقع یکی از الگو های مثبت کتاب بود که در آینده بهش اشاره خواهم کرد.
 ماجرا هایی که پشت سر گذاشتند هم به مخاطب یاد می داد که در مسیر به چیز هایی که دیده طمع نکند و گول بعضی از چیز ها را نخورد.
الگو های مثبت کتاب زیاد بود.
ما جراهایی که سر شام رستوران و انشا درباره ادیسون برای امیر حسین پیش آمد دو نکته داشت:۱ به حرف دوستان خیر خواه گوش کنید،  ۲ برای به دست آوردن هر چیز باید تلاش کرد.
نقاط منفی:یک چیزی را من در این کتاب نفهمیدم آن هم این بود که آن غول می گفت که من بچه غولم پس چه جوری توانسته بود به گراهام بل،توماس ادیسون و چند نفر دیگر کمک کند؟چون این بچه غول باید دست کم ۱۰۰۰۰ سال عمر کرده باشد و یک غول شده باشد.
در قسمت هایی که امیر حسین با یعقوب حرف می زد من با خودم فکر می کردم که یعقوب باید لهجه افغانی داشته باشد، لهجه ای مثل صحبت کردن ملالی در کتاب ستاره.
خدا نگهدار
          

            امیرحسین پسر نوجوانیه که یه چراغ جادو پیدا می کنه. از غول چراغ جادو می خواد که یک شبه پولدارش کنه اما غول بهش نشون می ده که اگر بخواد یک شبه پولدار بشه، عاقبت خوبی نداره.
بعد غول امیرحسین رو به سرزمینی می بره که اونجا گنجی پنهانه. و اونجا امیرحسین می فهمه که برای رسیدن به گنج واقعی باید زحمت بکشه!

+ کتاب خوبیه چون کلا کتاب نوجوان تخیلی کم داریم، اما این قدر پیام مستقیم به نظرم زیاد جالب نیست.