در کتاب اخیر استاد، ایشون میگن؛ دانشمندا در جامعه ما هم محترمن هم بهشون بی احترامی میشه، محترمن چون می‌بینن پیش بینی های قبلیشون محقق شده و نامحترمن چون پیش‌بینی های حالاشون برای آینده دور از انتظار و ناخوشاینده. پس عملا ما از اندیشمندامون بهره‌ای نمی‌بریم!

این کتاب نمونه‌ای از پیش‌بینی های اندیشمندانه، درباره آینده جامعه ایران بر پایه تحلیل رویه غلط اتخاذ شده در حدود ۲۰ سال پیشه که حالا میشه به وضوح هشدارهایی که استاد دادن رو در جامعه دید و این نشون میده استاد درست میگن، ما از اندیشمندامون استفاده نمی‌کنیم و نهایتا به عنوان یه جادوگر ازشون لذت می‌بریم و بعد از اینکه پیش‌بینیشون درست از آب در اومد متعجب میشیم و و سرگرم. بعد هم به کارای قبلیمون ادامه میدیم تا پیش‌بینی های بعدی هم محقق بشن.
اینطور شبیه چی هستیم به نظرتون؟
          

            استاد شنیدید؟
ولی احتمالا استاد کم دیدید!
استاد کسی است که خودش هم بفهمد چه می گوید
مثلا وقتی می گوید «کنش» خودش عمیقا موضوع را فهمیده باشد
شنیده ایم این استاد بزرگ از معدود افرادی است که علوم انسانی را می فهمد
سلامتی شون یک صلوات
آناتومی جامعه ایشون، مبانی جامعه شناسی است. به بچه های سال اولی همیشه توصیه می کنم اگر نتونستن کتاب رو به طور کامل بخونن، حتما زیرنویس عکسهای این کتاب که عمدتا مربوط به جامعه ایران دهه 70 است را بخونن.
جلد دوم آناتومی جامعه، توسعه و تضاد نام گرفته که در باره مدرنیزاسیون است
این کتاب کاربردی است
جلد اول نظری بود
این کتاب هم تحلیل های خوب و قشنگی دارد
آدم حظ می کند کاربرد علوم انسانی را می بیند