از قیام زنان معتقد و متدین و مقید چی می‌دونیم؟
چرا مدارس و دانشگاه‌ها و رسانه‌ها اجازه نمی‌دن هرگز و هیچ‌وقت از این افراد جامعه (که اغلب اکثریت هستند اما اهل نمایش و سروصدا نیستن) صدایی به گوش نسل‌ها و افراد جامعه برسه؟
چرا کودکان و نوجوانان و جوانان ما باید در مدارس و دانشگاه‌ها و رسانه‌ها مدام صدای اقلیت لخت‌شونده یا توهین‌کننده به مقدسات یا ملیت رو مدام نشون بدهند و اون‌ها رو اکثریت مظلوم نشون بدن اما نمی‌ذارن چیزی از اون اکثریت گفته بشه؟ چرا نمی‌ذارن صداشون به گوش بقیه برسه؟ چرا از ظلم‌های حداکثری که به این قشر می‌شه چیزی بازتاب نمی‌دن؟ 
ولی از ظلم‌های ساختگی و دروغین و بدون سند و مدرکی که توهم دارن به اون اقلیت می‌شه، مدام می‌گن؟
البته که ما هم مقصیریم که نرفتیم سراغ روایت‌های این اکثریت و دروغ‌های معلم‌ها و اساتید و ررسانه‌ها رو باور کردیم و تکرارش می‌کنیم
این کتاب از معدوداسناد منتشرشده از مردم متدین و اصیل ایران است
بخوانیم و به دیگران هم معرفی کنیم
۱۴۰۲/۱۰/۱۷
        

          بسم الله.

کتاب روز آزادی زن، شرحی بود از اولین تظاهرات در جریانات‌ منتهی به انقلاب اسلامی. راهپیمایی‌ای زنانه در مشهد در روز موسوم به "آزادی زن" که مقوم و محرک حرکات‌ بعدی شد؛ ولی در سایه‌ی قیام مشهور ۱۹ دی، کمتر شناخته شده.

در ابتدا آشنایی اجمالی و خوبی می‌ده در نسبت با جریانی که از زمان پهلوی در نسبت با زنان آغاز شده و بازخوردهایی که دریافت کرده؛ و وقایعی از جمله غیر قانونی شدن حجاب در دوره رضا شاه، برداشته شدن این قانون در دوره محمدرضا شاه، و چندی بعد غیر قانونی شدن چادر رو روایت می‌کنه.

سپس کتاب حاضر به مصاحبه با افرادی پرداخته که در اون واقعه حضور داشتند و امکان دسترسی بهشون بوده و حاضر به مصاحبه شدند، و همچنین به بررسی اسناد ساواک پرداخته و از تجمیع محتوای حاصل از منابع مذکور و احیانا سایر منابع در دسترس، گزارشی رو تهیه کرده. گزارشی از پیشینه‌ای که منجر به این تظاهرات شده، فرایند واقعه و پیامدهاش.

و البته در ضمیمه کتاب، به شرح مختصری از احوالات پیشین و کنونی بعضی از این افراد هم پرداخته.

کتابِ کم حجم و سبکی‌ه. حالت روایی داره و متنش روون و خوش‌خوانه. 
(و البته برای من لااقل، کتاب بسیار سوال برانگیزی‌ هم بوده...)

و در آخر ممکنه براتون مفید و شیرین باشه اگه به تاریخ معاصر، تاریخ انقلاب اسلامی و یا مسائل زنان علاقه‌مندید.🍧📚
        

          روایت زنهای تاثیر گذار در انقلاب
        

          روایت خیلی ضعیف است. موضوع را حیف کرده. 
        

          کتاب روز آزادی زن روایتی است از هفدهم دی ماه ۱۳۵۶ که در آن قیام زنان شد جرقه ای برای قیام های دیگر.

مدت ها بود که دنبال گمشده ای میگشتم؛ بالاخره یافتمش! گمشده ای از جنس زن در تاریخ. واین که من چه کارها می توانم به خاطر همین زن بودنم بکنم.
 خود را در تاریخ می دیدم در خانه آقای فرودی و جلسات انقلابی شان، در حال پخش اعلامیه ها و تصاویر امام، در حسینیه نخودبریزها، در راهپیمایی به سمت میدان مجسمه، در انتهای کوچه بن بست، در حال پنهان کردن اعلامیه ها و خیلی جاهای دیگر.

 آری گمشده ام تاریخ شفاهی ست که در سینه هزاران زنی که قیام کرده اند،زندگی کرده اند،مادری کرده اند و خیلی چیزهای دیگر که هنوز نیافته ام و اینکه مردانه! نه زنانه ایستاده اند پای همه عقایدشان.

 انگار باز هم گم شدم در گمشده ام.
        

          چه جنایت‌ها که نکردند ...
        

          موضوع بکر و تازه بود؛ شاید به جرئت بتوانم بگویم که نسل های سوم و چهارم انقلاب اصلا هیچ از آن ندانند؛ من جمله خودم!
این‌که رهبری در چند سخنرانی به این موضوع اشاره کرده و زنان را به زبانِ من، پیشتازان  جرقه سال انقلاب بدانند مایه افتخار است، هم از لحاظ آگاهی ایشان و هم از لحاظ بانوان افتخار آفرین کشورم(:
البته کتاب نقاط ابهام کم ندارد؛ من متوجه نشدم آخر رقیه برادران کی آزاد شد؟ و یا چرا آقای صفایی حاضر به مصاحبه نشد؟ چرا این قدر مختصر از نقش آفرینان نوشته شده؟ حداقل می خواستم  در مورد چگونگی آشنایی و اشتراک نظر و علت انقلابی بودن آنان بیشتر بدانم... کاش در مورد این قیام بیشتر نوشته می شد و قیام 25 مرداد هم در ادامه می آمد.
در آخر هم درود بر شرافت عالم مرحوم میرزا جواد آقا تهرانی... 
        

          ماجرای شگفت انگیز یک راهپیمایی سال ۱۳۵۶ تو مشهد که همه کارش رو خانوم ها انجام میدن، اگه مشهدی هستین حتما باید این کتاب رو بخونید، کتاب با اینکه مستندنگاری هست اما داستانی پیش میره و خیلی جذاب هست.
        

          کتاب کوتاهی است، برای مطلع شدن از یک واقعه تاریخی، تقریباً و شاید مفید باشد. هفدهم دی ماه ۱۳۵۶ بر علیه بی‌حجابی تظاهراتی در مشهد اتفاق می‌افتد که این کتاب آن را روایت می‌کند.

یک نکته این است که به نظر من جوری روایت می‌شود که انگار واقعه عظیمی بوده است ولی ظاهرا خیلی محدود بوده است. جمعیت ۲۰۰-۳۰۰ نفر بیش‌تر نبوده است.

نکته دیگری وجود دارد و اینکه خانم‌ها نباید اینکار را می‌کردند. قضیه را ناموسی کردن و زن‌ها را جلو فرستادن و استفاده از مصونیت زنانه مقداری درست نیست البته پهلوی ظاهرا زیاد به مصونیت زنانه معتقد نبودند و دوستان را نوازش کردند.
        

          این کتاب درباره قیام زنان درسال ۵۶ است،فوق العاده خوشخوان وخوب نوشته شده است در جلسه نقدش هم خدمت نویسنده گفتم البته نکات منفی اثرراهم گوشزد کردم ،مثل همیشه😀