یادداشت‌های سیده کوثر (5)

          اولین موردی که از این کتاب توی ذوق می‌زد، ویرایش بسیار بدش بود. رعایت نکردن هکسره، نیم‌فاصله و... که به وفور توی کتاب دیده می‌شد.
دومین مورد که خیلی برای من جای سوال داشت این بود که چرا یه نویسنده ایرانی باید کتابش رو با اسامی انگلیسی و توی کشورهای اروپایی بنویسه؟ اوایل با خودم گفتم شاید به این لوکیشن در روند داستان نیاز داره؛ اما در نهایت به نظرم رسید که اگر توی ایران هم بود، فرقی نمی‌کرد.
البته خود داستان جذاب بود. آدم رو خسته نمی‌کرد و کشش ادامه دادن رو ایجاد می‌کرد. پایان نسبتاً خوبی هم داشت.
شاید اگر دو مورد بالا رعایت می‌شد امتیازی حدود ۴ از من می‌گرفت.
        

          در یک جمله خلاصه کنم: از نظر من مطلقاً ارزش خوندن نداشت.
البته از حق نگذریم، فراز و نشیب‌هایی که یه کتاب خوب نیاز داره رو به خوبی تو داستان گنجونده بود؛ ولی از منظر محتوا هیچ ارزشی نداشت.
اگر وسواس فکری نداشتم همون اول رهاش می‌کردم؛ ولی تا پایان خوندم و اتفاقاً پایان پیش‌بینی ناپذیری داشت. و همون پایان، غیراخلاقی بودنش رو چند برابر کرد.
        

          اگه تا حالا کتابی که دوم شخص نوشته شده باشه نخوندید، این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم.
قلم نویسنده‌ش بسیار ناب بود. از کشمکش و داستان که نگم براتون.
دوراهی قلب و منطقی که برای شخصیت اصلی رخ داده بود، آدم رو هرچه بیشتر تو داستان غرق می‌کرد.
در نهایت، راضی بودم از زمان و احساسی که خرج این رمان کردم.
        

          باید بگم که این کتاب در ابتدا شما رو تو اقیانوس عظیمی از ابهام و شبهه و سوال درباره خدا هل می‌ده و در نهایت حتی یک تکه چوب برای رهایی از غرق شدن بهتون نمی‌ده. خوب بود از این لحاظ که سردرگمی‌های آدمی که با برچسب مسلمان زاده شده ولی هیچ اعتقادی نداره رو بیشتر درک کردم. ولی شخصیت اصلی بر خلاف تلاش نویسنده، هیچ روند یادگیری و تکاملی رو در طول رمان طی نمی‌کنه. در آخر، امتیاز بالایی دادم چون ناگهان من رو به دنیای دانشجویی در انگلستان برد؛ موضوعی که سوپرایزم کرد.
        

          تنها کتابی که من با صفحه به صفحه‌ش گریه کردم این کتاب بود. بار روانی بسیار سنگینی برام داشت و تا مدت‌ها بعد از خوندنش نتونستم آروم شم. قلم نویسنده چنان شما رو با هر کدوم از این بانوان همراه می‌کنه که حس می‌کنید بند بند وجودتون با رنج‌هاشون عجین شده. خودم از کتاب لذت بردم اما به هرکسی قرض دادم نخونده پس داد و گفت که من اصلاً تحمل این حجم از غم در یک کتاب رو ندارم. در آخر توصیه من اینه که اگر خیلی کنجکاو نیستید سمت این کتاب نیاید!