یادداشت‌های Neo (6)

          داستان جالبی بود، خیلی خلاقانه بود، از شخصیت پدر خوشم اومد، شاید چون شباهت هایی باهاش داشتم. پایان باز بود و یه جاهایی اصلا نگفته بود که چیشد، مثلا اون پسر به چه چیزی خیره شده بود و برای چه. به طور کلی دوستش داشتم. 
        

          و وای که چقدر نیاز داشتم این داستان رو بخونم، با شخصیت اصلی شباهت هایی داشتم، بی حوصلگی، بی معنی بودن زندگی. انگار منتظرم تا مرگم فرا برسه. و خیلی چیز های دیگه. 
به طور کلی می تونم بگم داستان قشنگی بود، قلم جالبی داشت و به دلم نشست. فکر کنم دوباره نویسنده روسی مورد علاقه ی جدید پیدا کردم. 
        

          تعریف زیادی از نویسنده شنیده بودم و می خواستم یکی از آثارش رو بخونم که این کتاب به چشمم خورد و خریدمش و خوندم. شامل چند تا داستان کوتاه بود که در عین سادگی عمیق هم بودند. و واقعا پسندیدم و به نظرم ارزش داره که حتما بخونید.  
        

          این کتاب واقعا شاهکاره. 
تعریف های زیادی ازش شنیده بودم و چندین برابر بهتره بود واقعا. یک شاهکار به تمام معنا. 
و خیلی غم انگیز و غمناک بود و من وقتی می خوندمش شرایط روحی خوبی نداشتم و غم خاصی رو در من ایجاد کرد. 
قلم نویسنده هم فوق العاده بود، من تصمیم گرفتم سایر کتاب های عباس معروفی رو هم بخونم چون واقعا به دلم نشست. 
        

          به عنوان کسی که فقط گاهی اوقات رمان نوجوان می خونه و زیاد اهلش نیست، پسندیدم. روند داستان کند نبود و من کمتر از یک هفته این کتاب رو خوندم با وجود اینکه این مدت مشغله هام کمی بیشتر بود. داستان جذابی داشت و منو به خودش جذب کرد. نه اینطور بود که آدم دائم بخواد بخونه و نه طوری بود که آدم زده بشه و مدام ریدینگ اسلامپ بشه. خوب بود. 
        

          فوق العاده بود. اولین کتابی بود که از داستایوفسکی خوندم و خیلی وقت بود قصد داشتم بخونم و الان به خودم می گم ای کاش زودتر خونده بودم. 
قلم داستایوفسکی خیلی به دلم نشست و قصد دارم کتاب های دیگه ی اون رو هم بخونم. 
برای شروع کلاسیک هم کتاب خوبیه.