یادداشت‌های مهدیار اسفندیار (4)

          با جستار و جستارنویسی آشنا بودم اما کتابی در این قالب نخوانده بودم. با بالا و پایین کردن کتاب‌های نشر محترم اطراف این کتاب را برای آغاز مسیر جستارخوانی انتخاب کردم. همین ابتدا بگویم انتخاب خوبی نبود! نه به‌خاطر این‌که قلم ضعیف باشد، ترجمه بد باشد یا هر چیز دیگر... تنها به این دلیل انتخاب خوبی نبود که من عاشق طبیعت نیستم. البته متنفر هم نیستم و رابطه‌ی خوبی با طبیعت دارم؛ اما این برای کیفور شدن از قلم خانم دیلارد کافی نبود. برای لذت بردن از این کتاب، شما باید رنگ‌ها را به‌تفصیل بشناسید وگرنه تصویرسازی برایتان مشکل خواهد بود(احتمالا بیش‌تر آقایان نتوانند با این اثر ارتباط برقرار کنند!). هم‌چنین باید با گونه‌های مختلف جک‌وجانوران آشنا باشید و بسیار طبیعت دیده باشید.
نکته‌ی بعدی این‌که حس می‌شود نویسنده، بیش‌از اندازه متن را رها کرده است. درست است! در جستار، نویسنده راحت است و لازم نیست به متن نظم خاصی بدهد اما آیا به این معناست که مخاطب را در دریای کلمات مربوط و نامربوط(!) رها کنیم؟!
به‌هرحال خواندن این کتاب تجربه جالبی برای من بود و برای عاشقان طبیعت _احتمالاً_  تجربه‌ای فوق‌العاده.
        

          یک کتاب خوب و سرحال برای یادگیری مقاله‌نویسی. البته واژه مقاله در این کتاب با آن‌چه بیش‌تر جامعه، مبنی بر یک مقاله علمی_پژوهشی تصور می‌کند تفاوت دارد!
 در همین حد باید گفت که این کتاب برای کسانی که به نوشتن خصوصا شاخه روزنامه‌نگاری علاقمند هستند مفید است. نکات قابل تأمل بسیاری دارد.  تنها نکته‌ای که دوست داشتم بیش‌تر در این کتاب ببینم ارائه تمرین‌های عملی و یک برنامه تمرینی منسجم بود. آوردن مثال‌های متنوع و تحلیل آن‌ها از مزیت‌های این کتاب به شمار می‌آید.
• بعید می‌دانم این کتاب را در آینده از ابتدا تا انتها برای بار دوم بخوانم اما قطعا مراجعاتی خواهم داشت.
        

          قطعا شهید صدر یک شخصیت پیشرو در مرجعیت و فقه شیعه محسوب می‌شود. نگاه نو و اجتماعی شهید صدر به فقه تحسین‌برانگیز و شوق انگیز است. این کتاب برای کسی که سابقه تحصیل حوزوی دارد حکم سوخت موشک را دارد؛ نمی‌توان این کتاب را خواند و به فقه نوین علاقمند نشد!
با مطالعه این کتاب بیش از آن‌که ذهنم درگیر موضوعات مطرح شده درباره حوزه و بایسته‌هایش شود، مجذوب  شخصیت پرتلاش و ذهن مبدعانه این عالمِ شهید شد.
به نظرم مطالعه این کتاب بر هر طلبه لازم است.
احتمال اینکه در آینده دوباره این کتاب را مطالعه کنم بسیار است و همیشه در جایی  مقابل چشمان خواهد بود؛ ان‌شاءالله.
        

          دروغ چرا؟ هم قلم امیرخانی را دوست دارم و هم شخصیتش را. 
این کتاب را برای مطالعه در یک سفر به خاطر حجم کمش و البته خود امیرخانی انتخاب کردم که خیلی زود فهمیدم اصلا انتخاب خوبی نبود!
جدا از اینکه چقدر یک کتاب، کتاب خوبی است توقع خواننده نیز مهم است. توقع من از این کتاب سرگرمی در اوقات بیهوده یک سفر و آموختن از قلم خاص نویسنده در جایی غیر از اتاق مطالعه‌م بود. انتخاب خوبی نبود چون امیرخانی داستان را برای لذت بردن مخاطب ننوشته است . ارائه اطلاعات کم در هر داستان موجب سخت‌فهمی می‌شود. بعد از خواندن هر داستان گیج شده و داستان بعدی را با فاصله زمانی بسیار آغاز کردم. قطعا تجربه مطالعه این کتاب زجرآور نبود ولی می‌توانست خیلی بهتر باشد.
احتمالا هرگز برای مطالعه دوباره این کتاب به سمت کتابخانه‌ام نروم.