یادداشت مهدیار اسفندیار

        با جستار و جستارنویسی آشنا بودم اما کتابی در این قالب نخوانده بودم. با بالا و پایین کردن کتاب‌های نشر محترم اطراف این کتاب را برای آغاز مسیر جستارخوانی انتخاب کردم. همین ابتدا بگویم انتخاب خوبی نبود! نه به‌خاطر این‌که قلم ضعیف باشد، ترجمه بد باشد یا هر چیز دیگر... تنها به این دلیل انتخاب خوبی نبود که من عاشق طبیعت نیستم. البته متنفر هم نیستم و رابطه‌ی خوبی با طبیعت دارم؛ اما این برای کیفور شدن از قلم خانم دیلارد کافی نبود. برای لذت بردن از این کتاب، شما باید رنگ‌ها را به‌تفصیل بشناسید وگرنه تصویرسازی برایتان مشکل خواهد بود(احتمالا بیش‌تر آقایان نتوانند با این اثر ارتباط برقرار کنند!). هم‌چنین باید با گونه‌های مختلف جک‌وجانوران آشنا باشید و بسیار طبیعت دیده باشید.
نکته‌ی بعدی این‌که حس می‌شود نویسنده، بیش‌از اندازه متن را رها کرده است. درست است! در جستار، نویسنده راحت است و لازم نیست به متن نظم خاصی بدهد اما آیا به این معناست که مخاطب را در دریای کلمات مربوط و نامربوط(!) رها کنیم؟!
به‌هرحال خواندن این کتاب تجربه جالبی برای من بود و برای عاشقان طبیعت _احتمالاً_  تجربه‌ای فوق‌العاده.