واقعا نمیدونم چرا این کتاب توی لیست های بهترین رمان های کوتاه به چشم میخوره... یه رمان ناهمگون با شخصیت ها و اتفاقای خیلی کاریکاتوری در حدی که ممکنه این حس به شما دست بده که آقای ژان تولی درحال خلق یک اثر بدون پیش‌زمینه ذهنی و یهویی بوده. تقلای نویسنده برای نوشتن یک متن هنجار شکنانه و ضد ارزش نه تنها خیلی توی ذوق میزنه بلکه شاید آنچنان هم مؤثر نباشه.
این پایان بی ربط و نچسب در همان اواخر کتاب قابل پیشبینی بود. پایانی که همان ذره ای ارزشمندی این اثر را هم به دست باد سپرد.
