یادداشت‌های بای. (4)

          خیلی قشنگ بود، خیلی...
این کتاب رزق من بود تو حرم، هدیه من بود از طرف امام رضا، نعمتی بود برای آشنایی با چنین شخصیت بزرگی...

به قسمت شهادت که می ‌رسید، روضه ای میشد جگر سوز...
میخوندم و اشک میریختم و میگفتم‌ "امان
از دل زینب، امان از دل عزیزان و مخصوصا همسران شهدا..."

آقا مهدی ایمانی عزیز، تو ذهن و قلبم موندگار شدید، اگر به لطف حضرت معصومه و دعا و پادرمیونی شما به قم مشرف بشم، میام و همونطور که میخواستین براتون زیارت عاشورا میخونم‌‌‌ :)

بخونین و شماهم آشنا بشین و فیض ببرین، ارزشش رو داره.
        

          از مجلس پنجم به بعد، من لیلا بودم...
لیلایی که با چشمای خیس ناله میکنه و ادامه داستان رو از گوش اسب زخم خورده میشنوه...
یه روضه ی تمام و کمال بود...عالی بود، عالی...

بعد از تو خاک بر سر دنیا عزیزدلم...
        

          اگه بخوام تو یه کلمه توصیفش کنم...
"سطحی"

مناسب سنین ۹ الی ۱۲ ۱۳ ساله.
اونم بنظرم برای یه قشر خاصی از بچهای توی این سال که واقعا با جوابای کوتاه این کتاب واقعا تحت تاثیر قرار بگیرن.

خلاصه که، اگه بچه ای تو این سن و سال زیادی چشم و گوشش باز باشه بنظرم با یه پوزخند اینو میذاره کنار.
زیاد توصیه نمیکنم.
        

          تموم شد. ارزش خوندن رو داشت. مهم ترین چیزی که نشون میداد، اثری بود که "خاکی و بی شیله پیله بودن" جبهه رو نفس آدم‌میذاشت... بقول الیاس، جبهه خیلی برکت داشت، نه تنها خودشو تغییر داده بود بلکه مادر دل تنگ و دل نگران رو هم به شیرزنی که دیگه از دلتنگی بی قراری نمیکنه تبدیل میکرد...

توی نقد و بررسی کتاب خونده بودم که این کتاب محوریتش شهید غلامحسین رکن آبادی بوده. اگه بخوام با این دیدگاه بهش نگاه کنم، دلم میخواست اثر وجود این شهید رو توی داستان بیشتر ببینم، مخصوصا در انتهاش.(البته ممکنه بخاطر محدودیت روایتهای موجود، یا به دلیل اینکه داستان تخیلیله و خطر تصرف تو شخصیت واقعی شهید هست بوده باشه)
فقط میگم دلم میخواست بیشتر باشه.
ولی اینکه فهمیدم چندتا مقنی که نظامی هم نبودن اینقدر تو سرنوشت یک عملیات نقش داشتن، برام خیلی ارزشمنده. میشه بهش گفت کار چریکی شاید، نمیدونم.

به طور کلی، دوسش داشتم. صاف بود و ساده و "خاکی".