یادداشت‌های پریا اسدی (4)

          شروع خوبی نداشت ولی ادامه داستان خوب بود. داستان کوتاهی بود و از ویژگی‌های خوبش این بود که قابل باور بود. بعضی شخصیت‌ها خیلی جالب نبود مثل دیاکو، پدر بلوط و شکارچی تپل.
        

          به صورت جذابی خیلی از حیوونا رو بهمون معرفی می‌کنه و نشون میده که آروم آروم تک تک حیوونا دارن منقرض میشن و باید حواسمون بهشون باشه. فصل‌های کوتاهی داره و در طول کتاب نشون میده که چقد  ی بچه وقتی مامانش نیست احساس تنهایی می‌کنه.
        

          خیلیییی دوسش داشتم. یک فانتزی جذاب با شخصیت‌های نسبتا زیاد که همه درطول داستان بهم مرتبط میشدن. مفاهیم ارزشمندی داشت و خیلی قشنگ تموم شد.   
        

          پایان بندی خیلی قشنگی داشت. داستانش روان و قابل باور بود و حالت فانتزی نداشت. جذاب و احساسی بود و براحتی می‌تونسی شخصیت‌ها رو درک کنی. شوخی‌های کمی هم داشت که جذابش می کرد‌.