یادداشت‌های مریم صادقی (2)

          خیلی قشنگ بود.
ژرفای قلم نویسنده در عین استفاده از کلمه‌های ساده و روان، واقعا منو شیفته‌ی این کتاب کرد. 
و همچنین  پاراگراف‌های اول هر بخش، واقعا عمیق و زیبا بودن و بار احساسی زیادی در خودشون داشتن.
وجود ابهام در داستان‌ها، منو حسابی جذب کرد‌ و در اینکه کتاب مورد علاقه‌م بشه بی‌تاثیر نبود. انگار نشونه‌هایی رو دریافت می‌کردی که کمکت می‌کرد بتونی پیش خودت برداشت کنی که چه اتفاقی داره توی داستان میوفته.
و به طور کلی اگه شما هم از خوندن متن‌های به ظاهر ساده اما عمیق لذت می‌برید، این کتابو بهتون پیشنهاد می‌کنم.
 
        

          کتاب روند ملایمی داشت، از زبون یک مادر بود و خب در عین حال که حس میکردم به آرومی با پسرش صحبت می‌کنه، حرف‌های دردناکی هم در میومد بین مکالمه‌شون. 
در کل من کنجکاوِ دیدگاه یک مادر که فرزندش رو اینطور از دست داده بودم، و برای همین این کتاب رو برای خوندن انتخاب کردم. و این‌هم برام جالب بود که هیچ‌کجای مکالمه‌شون حالت سرزنشی نگرفت مادر نسبت به پسرش :)
تجربه‌ی جالبی بود. اگه کنجکاو بودین شما هم درباره‌ی این کتاب، خوندنش بد نیست.