یادداشت‌های معصومه صفایی راد (4)

          دوست داشتم چون فضای خانواده‌ای ایرانیش واقعی بود.
آدم‌هاش مثل سریال‌های تلویزیونی الکی قربون صدقه‌ی هم نمیرفتن.
مردهاش همه ریز و درشت دست به سینه‌‌ی زن‌ها نبودن و گاهی حرف زور میزدن!
شهیدهاش از آسمون نازل نشدن و با برادر و خواهرشون دعواشون میشه و حتی فحش هم می‌دادن یه وقتی! 
داستان یه خانواده‌ی ایرانی در سال‌های پایانی جنگ؛
خانواده‌ای که مردهاشون جبهه هستن و زن‌هاشون پشت جبهه آستین بالا زدن.
        

          بعد از خواندن کتاب فهمیدم چقدر نقاشی‌های طبیعت بی‌جان را دوست داشتم و خودم خبر نداشتم!
لذتی که توی توصیف اشیاء از زبان مارک دوتی می‌چکد...
        

          به قدر یک مجلس وعظ آموزنده بود! 
فکرم پیش «برت» کوچولو ماند. دخترک  بیچاره!
        

          حقیقتا خیلی معمولی است. در کتاب «میان آنها» ریچارد فورد هم یک پدر معمولی را روایت کرده ولی درخشان...